IMGS90

ftofwój fi*yc*ny

Badania specjalistów wykazały, że w okrasie prsed szkolnym następuje intensywny rozwój sprawności chowych I doskonalenie techniki wykonywanych czynności. Ruchy stają się bardziej precyzyjne, ekonomiczne i celowe. Każdy rok przynosi istotną różnicę w poziomie takich czynności, jak bieg, rzut, skok.

Najintensywniejsze przyrosty odbywają się jednak miedzy 4 a 5 rokiem życia. Dziecko pięcioletnie wkracza pod względem sprawności ruchowych w „doskonały" wiek przedszkolny lub ..zloty wiek*' dzieciństwa, jak to określa wielu badaczy. Wypływa stąd praktyczny wniosek: trzeba moment ten wykorzystać, nie pozwolić mu umknąć. Jest to specjalnie ważne dla wychowawców przedszkolnych i rodziców. W tym okresie należy uczyć poprawności wykonywanych ruchów i działań, wzbogacać zainteresowania zabawami ruchowymi przez odpowiedni sprzęt, wyposażenie terenu i odpowiednią organizację zajęć. Ważne jest właściwe objaśnianie i instruowanie, aby dziecko naśladowało najlepsze wzory i nie zrażało się trudnościami technicznymi. Niewykorzystanie tego okresu u zdrowego dziecka, niestwarzanie mu bodźców do rozwoju ruchowego — może spowodować opóźnienie rozwoju sprawności w ogóle. Często przewrażliwienie rodziców, obawy że dziecko się zmęczy lub spoci, lub zrobi sobie coś złego, jest przyczyną dalszej niezaradności życiowej i późnego opanowania sprawności w samoobsługi wani u się. Bywa również i inaczej, wtedy kiedy stawia się przed dzieckiem zbyt wygórowane wymagania lub zbyt trudne technicznie zadania. W sytuacji takiej może powstać u dziecka zniechęcenie i obawa przed niepowodzeniami. Zarówno pierwsze. Jak i drugie stanowisko nie jest dla rozwoju dziecka korzystne. Niesłychanie ważne jest więc dla rozwoju sprawności ruchowej wy po-środkowanie zarówno zakresu czynności, stopnia trudności Jak i wytworzenie odpowiedniej atmosfery wokół tego. co dziecko robi. Dziecko w wieku przedszkolnym

może osiągnąć wysoki poziom sprawności ruchowej, jeśli będzie poddawane systematycznym ćwiczeniom odpowiednim dla jego rozwoju i odpowiadającym naturalnym zainteresowaniom i potrzebom dziecka.

Pamiętajmy, te dziecko w wieku przedszkolnym z jednej strony charakteryzuje się „głodem" ruchu, z drugiej strony szybko się wyczerpuje i męczy, wymagając chwil odpoczynku. Zmęczenie ustępuje jednak szybko i dziecko od nowa gotowe jest do podjęcia dalszej zabawy. Do tej cykliczności musi być dostosowany charakter i wymiar zajęcia, zwłaszcza ostrożnie dozowany w 4 i 5 roku tycia, czyli zanim dziecko osiągnie ów „doskonały** wiek pr zedszkol n y.

Trzylatki — charakteryzują się jeszcze dużą nieporadnością, przejawiającą się w ogólnej powolności I niezręczności. Cechuje je tak zwana rozrzutność ruchowa, przejawiająca się w przyruchach. Przyruchy są to ruchy niecelowe, towarzyszące wykonywaniu jakichś czynności, np. trzyletnie dziecko przygotowujące się do skoku wykonuje cały szereg dodatkowych czynności, takich jak przedmachy, wyprężanie, uginanie nóg, pochylanie głowy itp. Dowodzi to, te dziecko nie panuje jenem nad swymi ruchami. Tym bardziej nie potrafi ono łączyć kilku czynności razem. Dlatego też wszystkie zajęcia i czynności zabawowe powinny być w tym okresie proste i nieskomplikowane. Z tego też względu nie prowadzi się w tym wieku z dziećmi gimnastyki, a ćwiczenia mają charakter zabawy.

Dziecko 4-lei nie nie różni się zasadniczo od ^-letniego w zakresie sprawności ruchowej, choć na pewno lepiej reaguje na sygnały i polecenia, potrafi dłużej skupić swą uwagę, jest zręczniejsze i zwinntojsze. posiada większą wprawą w biegu, skoku I rzucie. Zwłaszcza zabawa z ptfh ką (najlepiej dużą, lekką) daje dziecku możliwości we woju sprawności. Rzuty do celu, chwytanie, toczenie, pod-