IMGv

rozdział trzeci

pojawia się na ekranie, wiesz kim jest i twój związek z serialem został wzbogacony. Zrobiliśmy swoje".

Od samego początku zespół opracowujący Pulpit Dawsona współpracował z aktywnymi fanami serialu. Producenci twierdzili, że do rozbudowy historii zainspirowała ich lektura wszystkich opowiadań fanowskich stworzonych wokół bohaterów. Monitorowali około pięciuset stron poświęconych Dawson's Creek i stworzyli zespół doradców składającą się z 25 osób uznanych za najlepszych twórców-amatorów. Andrew Schneider, lider projektu, tłumaczy:„Przez cały czas jesteśmy z nimi w kontakcie. Chcieliśmy mieć pewność, że fani otrzymają to, czego chcą. Pomogli nam zaprojektować interfejs, mówiąc, co im się podoba, a co nie"².

W miarę funkcjonowania strony fanów zachęcano do wysyłania własnych maili do Dawsona, jak gdyby sami byli uczniami liceum Capeside, a on odpowiadał im na stronie. W ten sposób producenci wykorzystali kreatywną siłę społeczności fanów, by stworzyć nowy produkt, który w zamian stymulował zainteresowanie sympatyków serialu.

pomijają instrukcje i początkowe sceny, które zazwyczaj wprowadzają w historię, by od razu przejąć kontrolę i zwiedzać nowy świat. Krytycy filmowi bardzo często porównywali bohaterów Matriksa do postaci z gier wideo. Roger Ebert sugeruje, że jego zainteresowanie losami Neo w Rewolucjach polegało bardziej na zainteresowaniu wynikiem gry, niż uczuciach względem bohatera⁴⁷. David Edelstein ze „Siatę" sugeruje, że spektakularny wyczyn kaskaderski Tri ni ty w Matrix Reaktywacja „ma w sobie coś z jednorazowości gry wideo. Można sobie wyobrazić restart programu, wtedy wszystkie te zera i jedynki ułożą się na nowo, by można było znowu zacząć grę"^4s. W obu wypadkach autorzy uciekają się do analogii z grami wideo, chcąc zasugerować brak zainteresowania bohaterami. Jednak dla graczy jest to doświadczenie bezpośredniości - bohater staje się nośnikiem ich doświadczeń w świecie gry. Wykorzystując ikonografię gier wideo, filmy serii Matrix stwarzają bardziej intensywne i bezpośrednie zaangażowanie widzów, którzy przychodzą do kina, wiedząc, kim są te postaci i co mogą zrobić. W miarę rozwoju akcji poznajemy nowe informacje, motywacje bohaterów, fakty z przeszłości, a po wyjściu z kina kontynuujemy poszukiwania poprzez inne media.

² Darren Crosdale, Dawson's Creek: The OfficialCompanion, Ebury, London 1999, s. 145-147.

Spodziewam się pewnej dozy sceptycyzmu w stosunku do moich sugestii co do paraleli pomiędzy Odyseją i Matriksem. Nie twierdzę, że oba te dzieła mają tę samą głębię znaczeń. Nowe „mitologie", jeśli można je tak określić, pojawiają się w kontekście sfrag-mentaryzowanego i wielokulturowego społeczeństwa. Chociaż filmy trylogii Matrix stały się tematem kilku książek łączących je z podstawowymi debatami filozoficznymi i chociaż wielu fanów dostrzega w nich odtworzenie religijnych mitów, to jednak ich główne zadanie nie polega na artykulacji duchowości. Perspektywa, którą obierają, raczej nie zostanie dosłownie odczytana przez widzów, a wyrażone przez nie przekonania niekoniecznie stanowią część naszego codziennego życia. Podczas gdy Homer pisał wewnątrz kultury cechującej się pewną stabilnością i konsensusem, Matrix pojaw ił się w czasach

^4/ Roger Ebert, The \latrix Rno/urions, „The Chicago Sun Times". 5 listopada 2003. ^4h David F.delstein, Aw Con, „Siatę". 14 maja 2003. http://slate.msn.com/id/2082928