Grupa druga, w skład której wchodzą: orzęski osiadłe, staje się dominująca, gdy liczebność wszystkich osiadłych orzęsków bakteriożernych stanowi co najmniej 80% liczebności całej stwierdzonej mikrofauny. Gdy wśród orzęsków osiadłych największą liczebność osiąga rodzaj Opercu/aria spp. lub \ orli cc! la microstoma, wtedy orzęski tc stają się odpowiednio trzecią lub czwartą grupą kluczową. Drobne orzęski bakteriożer-ne swobodnie pływające, takie jak: Cyclicfium, Co/pidiitm, Tetrahymena i Uroiicma, są piątą grupą kluczową, jeśli ich suma stanowi więcej niż. 50% liczebności całej stwierdzonej mikrofauny. Należy zwrócić uwagę na fakt, że swobodnie pływające orzęski drapieżne (Litonotus, Amphileplus, /Iolop/nya, Spathidium itp.) nic są wliczane do tej grupy.
2) Kolejnym krokiem po wyznaczeniu grupy kluczowej jest określenie jej liczebności. Dla danej grupy dominującej wartością granicznąjest milion (10'') osobników na dm3 osadu. Jeśli liczebność orzęsków danej grupy jest większa niż milion osobników na litr osadu, wartość indeksu należy odczytywać z wiersza górnego, w przeciwnym wypadku wartość ta znajduje się w wierszu dolnym.
3) Do określenia kolumny zawierającej wartość Indeksu badanego osadu służy liczba tak-sonów stwierdzonych podczas analizy preparatu. W sytuacji gdy jakiś gatunek był stwierdzony podczas jakościowego oglądania osadu, a nie został wykazany podczas liczenia, przyjmuje się, że jego liczebność wynosi 1. Ustalenie liczby taksonów pozwala wskazać jedną z czterech głównych kolumn w tabeli 3. Znając liczbę drobnych wiciowców heterotrolicznych F, których liczebność w pasie może być mniejsza niż 10 lub zawierać się miedzy 10 a 100, możemy wskazać właściwą (lewą lub prawą) część kolumny.
4) Na przecięciu wiersza odpowiadającego stwierdzonej grupie kluczowej (pkt 1, 2) i odpowiedniej kolumny wskazującej liczbę taksonów i liczebność drobnych wiciowców (pkt 3) znajduje się liczbowa wartość Indeksu badanego osadu.
Odczytana z tabeli 3 wartość Indeksu Biotycznego Osadu umożliwia zaklasyfikowanie osadu do jednej z czterech klas jakości procesu oczyszczania ścieków (tab. 5).
56