I. Uwolnić porażonego spod działania prądu elektrycznego przez natychmiastowe wyłączenie napięcia we właściwym obwodzie elektrycznym i jak najszybciej przystąpić do wykonania sztucznego oddycha nia. 3 w raz ie potrzeb yma saż u se rca.
2 Ze stanu śmierci pozornej można porażonego ożywić pod warunkiem. że najpóźniej w ciągu 3-4min. po ustaniu oddychania i krążenia krwi zastąpi się te czynności w sposób sztuczny. Ponieważ określenie tego czasu podczas wypadku jesttrudne więcakcję ratunkową należy podejmować zawsze.
3. „tedn ocz eśnie nal eży w ez w ać pogotow ie lub starać się p rze wieź ć porażonego do szpitala.
4. Położyć porażonego na wzn3k, odchylić głowę ku tyłowi i rozpiąć bieliznę pod szyją oraz w pasie 3by u możliwie swobodny ruch Matki piersiowej.
5. W razie potrzeby oczyścić górne drogi oddechowe przy pomocy chusteczki owiniętej n3 p3lcu. Zatlranie dróg oddechowych uniemożliwia dostawa nie się powietrza do płuc.
2.
5.
u. wwohywame sztuczkgo ohtchama metoią „usta-usta*
Stosować sztuczne oddychanie metodą .ju2ta-ust3" ponieważ jest tutaj zabezpieczona drożność dróg oddechowych i do płuc dostaje się dużo powietrza.
wteśli ratujący odczuwa wstręt do bezpośredniego kontaktu z ustami porażonego, może po ich oczyszczeniu położyć na ustach ratowanego chusteczkę lub ręk3w koszuli z otworem o średnicy 3 cm i prz ezeń w ykonyw ać sztuczn e od dychani e lloż yóporaź one goja k opisano w rozdz 1 pkt4.
Klęknąć z3 głową porażonego po prawej lub lewej stronie, odgiąć głów ę j3k naj bardz iej ku tyłowi (często w ystarcz a to d o prz^wró ceni a drożności oddechowej), następnie oburącz uchwycie żuchwę z boków .odciągnąć najpierw ku klatce pierr^wej.a potem dopuzodu.
Wdech - ratujący nabiera powietrza do płuc. obejmuje szczelnie swym ustami usta porażonego i wdmuchuje powietrze do jego płuc. zatykając nos porażonego własnym policzkiem lub palcami drugiej ręki (rys. 1)
7 W przypadku porażenia na wysokości ratujący powinien rozpocząć sztuczne oddychanie zaraz po osiągnięciu porażonego i prowadzić je nad3l w czasie sprowadzania porażonego na dół (metoda .justa-USt3").
3 Jeżeli nastąpiło porażenie prądem o napięciu powyżej 1000 Vlecz porażony nie utracił przytomności. to mirro wszystko należyzawieźć go do szpitala.
0 Po udzieleniu pierwszej pomocy trzeba porażonego ciepło okryć, obłożyć butelkami z ciepłą w odą lub termoforami i oddać pod opiekę lekarską.
1. Porażonego ułożyć jak do sztucznego oddychania. Podłoże musi być twarde
2 Ratujący Męka za głową porażonego jak przysztucznym oddychaniu „usta-usta" Nadgarstek rozwartej lewej ręki kładzie na rrostMj porażonego ( w dolne) 1£ jego części) Lewa ręka styka się z rrostMemtyłkonadgarstMeml
3 Prawą rękę ułożyć na lewej i teraz dodając ciężar własnego ciata wykonywać krótkie, mocne uciśnięcia mostka ( nie uginając łokci) w kierunku kręgosłupa Po każdym uciśnięciu zwalniać nacisk Czynność tę powtarza óok. 60-30 razyma minutę
4. Po wykonaniu każdych 5 uciśnięć serca wykonać jeden sztuczny oddech .usta-usta". Jeżeli jest dwóch ratujących - jeden w ykonuje masaż serca, 3 drugi sztuczne oddychanie. n3 przemian 5 pchnięć i 1 oddech
5 Jedynie połączenie obu metod ratowania tj. sztucznego oddychania i pośredniego masażu serca, może przywrócić życie porażonemu, u którego stwierdzono zatrzymanie krążenia. Objawem powrotu samodzielnego krążenia jest utrzymywanie się tętn 3 po zaprzestaniu masażuserca.
6 Przywrócona akcja senra może znów ustać więc ponownie należy wykonywaćmasaż serca.3ż doosiągnięci3 stałej poprawy.
6.
7.
Jednocześnie należy obserwować czykl3tka piersiowa ratowanego unosi się (co świadczy o wdmuchiwaniu potuietrza do płuc). Jeśli ratującymusi używać znacznego nadciśnienia 3 kl3tka piersiowa nie unosi się - oznacza to niedrożność od dechow ą ( np. zapadnięcie się językalubop3dnięcieżuchwy).
W-ydech - ratujący odryw3 usta od ust porażonego. kl3tka piersiowa zapada się i następuje samoistny wydech, 3 ratujący wciąga powietrze do następnego sztucznego wdechu (rys. 2). W ciągu jednej rnnuty należy •wykonać ok. 15 oddechów
1. Podstawowym warunkiem powodzenia sztucznego oddychania niezależnie od zastosowanej metody jest całkowto drożność oddechów3. o czym świadczy cichy szmer, słyszalny przy zbliżeniu ucha do ustinosa ratowanego. Oddech rzężący świadczy o zmniejszeniu drożności oddechowej.
2. Sztuczne oddychanienależywykonyw3Ćrytmicznie z częstotliwością około 15 razy na minutę do momentu, aż wróci u porażonego S3-rroistnyoddech lub lekarz nie stwierdzi śmierci.
3. W razie zauważenia zanikania oddechu r,3leży ponownie przystąpić do sztucznego oddychania Trzeba liczyć się z tym. że t3kie zaburzenia mogą nawracać kilkakrotnie podczas 3kcji ratowniczej. Mekiedy dopiero po dłuższym czasie ratowania zjawi3 się normalny oddech, dlatego nie możn a od stępów ać od porażo nego.
4. Porażonemu nie wolno pod3W3ĆŻ3dnych leków ani płynów doustnie, dopóki jest nieprzytormyc Nieprzytomnych, jeżeli nie wymagają sztucznego oddychania ukł3d3Ć zawsze n3 boku. z twarzą sMero-wanąw boki ku dołowi
5. W razie wyrriotów należy ułożyć głowę porażoneo niżej od tułowia. skręc3jącjąw bo ki oczyścić jamę ustną
6. Kiedy ratowany od zysta przytorrność. mozn3 po daw3Ć łyżeczkami mocną herbatę lub ka wę.
Wipfcusłfe iprzedriK zaD&i&ie. Prau3 3it>Bł:fe zasttKźoie O
3) ran me wolno dotykać bmdnymi rękarrr Skórę wokół r3ny obmyć spirytusem, jodyną lub czystą wodą i nałożyć opatrunek z jałowej
gazy.
b) w razie krwawienia nałożyć na ranę opatrunek uciskowy (g3za i bandaż).
Kri«kk z kacczy*
unieść kończynę do góry. owinąć wężem gumowym. p3sMem lub sznurkiem tak silnie. 3by kończyna był3 blad3 (siny kolor świadczy o prz ekrwieniu, co może doprowadzić do wykrwawienia), opaska uciskowa noże być założona najdłużej 2 go dżiny, ranę opatrzyć jak podano wyżej, wąż gumowy przed założeniem należy rozciągnąć, używając paska czysznurira, kończynę należy owinąć mmi kilkakrotnie. bezwzględnie podkładając warstwę W3ty lub podobnego materiału. Oparzała
n a miejsce op 3izo ne n 3łoż yć j ałow yop3t runek. pęcherzy nie przekłuwać.
przy oparzeniu gałM ocznej załozyć okład z roztworu kwasu bornego (1 łyżeczka n3 szklankę wody) lub mocnej herbaty: przewieźć poszkodowanego do szpitala.
w przypadku złamania kości długich (udowej, podudzia, ramieniowej)^ przedramienia, należy załóż yć łupkę lub zaimprowizowaną szynę; dłuższe od złamanej kości. Końce łupM mosz ą wystawać poza staw yzła men ej kości.
w przypadku złamania kręgosłupa lub miednicy należy porażonego ułożyć i transportować na twardym podłożu (sztywne nosze, de sk3. drzwi).
c) w przypadku złamania obojczykaprzyb3nd3Żować rękę do tułowia.
d) w przypadku złamania żeber bandażować Matkę piersiową na
wydechu. _ . . . .
Zwiupn
a) przy zwichnięciach należy unieruchomić staw przy pomocy łupki w ten sposób. 3by łupka obejmowała przynajmniej połowę długości kościtwo rżących staw.
Wczasietransportu poszkodowanemu powinien towarzyszyć ratownik
T-DESIGN.CH
3)
3)