3317874728

INSTRUKCJA POSTĘPOWANIA W PRZYPADKU PORAŻENIA PRĄDEM ELEKTRYCZNYM

LCZYNNOŚCI WSTĘPNE

1. Uwolnić porażonego spod działania prądu elektrycznego przez natychiniastou-e wyłączenie napięcia we właściwym obwodzie elektrycznym i jak najszybciej przystąpić do wykonania sztucznego oddychania, a w razie potrzeby masażu

2.    Ze stanu śmierci pozornej można porażonego ożywić pod warunkiem, że najpóźniej w^r ciągu 3-4 min. po ustaniu oddychania i krążenia krwi zastąpi się te czynności w sposób sztuczny. Ponieważ określenie tego czasu podczas wypadku jest trudne wiec akcję ratunkową należy podejmować zawsze.

3.    Jednocześnie należy wezwać pogotowie lub starać się przewieźć porażonego do szpitala.

4.    Położyć porażonego na wznak, odchylić głowę ku tyłowi i rozpiąć bieliznę pod szyją oraz w pasie aby umożliwić swobodny ruch klatki piersiowej.

5.    W razie potrzeby oczyścić górne drogi oddechowe przy pomocy chusteczki owiniętej na palcu. Zatkanie dróg oddechowych uniemożliwia dostawanie się powietrza do pluć.

II. WYKONYWANIE SZTUCZNEGO ODDYCHANIA SPOSOBEM „USTA-USTA”

1.    Stosować sztuczne oddychanie metodą ..usta-usta" ponieważ jest tutaj zabezpieczona drożność dróg oddechowych i do pluć dostaje się dużo powietrza.

2.    Jeśli ratujący odczuwa wstręt do bezpośredniego kontaktu z ustami porażonego, może po ich oczyszczaniu położyć na ustach ratowanego chusteczkę lub rękaw koszuli z otworem o średnicy 3 cm i przezeń wykonywać sztuczne oddychanie.

3.    Ułożyć porażonego jak opisano w pkt 4.

4.    Klęknąć za głową porażonego po prawej lub lewej stronic, odgiąć głowę jak najbardziej ku tyłowi (często wystarcza to do przywrócenia drożności oddechowej), następnie oburącz uchwycić żuchwę z boków, odciągnąć najpierw ku klatce piersiowei, a ootem do Drzodu.

5. Wdech - ratujący nabiera powietrza do pluć, obejmuje szczelnie swymi ustami usta porażonego i wdmuchuje powietrze do jego phic: zatykając nos porażonego własnym policzkiem lub palcami drugiej ręki (tys.l).

6.    Jednocześnie należ)' obserwować czy klatka piersiowa ratowanego unosi się (co świadcz)' o wdmuchiwaniu powietrza do płuc). Jęśli ratujący musi używać znacznego nadciśnienia a klatka piersiowa nie unosi się - oznacza to niedrożność oddechową (np. zapadnięcie się języka lub opadnięcie żuchwy).

7.    Wydech - ratujący odrywa usta od ust porażonego, klatka piersiowa zapada się i następuje samoistny wydech, a ratując)' wciąga powietrze do następnego sztucznego wdechu (tyt.2). Wciągu jednej minuty należ)' wykonać ok. 15 oddechów.

METODA NIELSA-HOLGERA

1.    Jeśli ratownik nie potrafi przezwyciężyć oporów natury estetycznej, które nie pozwalają mu na zastosowanie metody „usta-usta" albo sposobu „usta-nos", powinien zastosować metodę Niclsa-Holgera pod warunkiem, że u porażonego nic stwierdzi się złamań kości kończyn górnych lub żeber.

Metoda Nielsa-Holgera jest mniej doskonała jednakie jej zaletą w porów naniu z innymi jest automatyczne zabezpieczenie drożności oddechowej dzięki odchyleniu głowy do tylu i zwróceniu twarz)' ku dołowi, co zapobiega wpadaniu języka i zapewnia samoistne wypływanie wydzielin z jamy ustnej na zewnątrz.

2.    Po oczyszczaniu jamy ustnej należ)' ułożyć porażonego na brzuchu, a jego ręce położyć jedną na drugiej aby stanowiły podparcie dla czoła. Odchylić ku tyłowi głowę opartą czołem o ręce i zwrócić ją nieco w bok. Takie ułożenie głowy zabezpiecza drożność oddechową.

3. Wdech - ratujący klęka za głową porażonego, ujmuje łokcie porażonego i unosi je ku górze zbliżając je nieco ku sobie nad plecami porażonego (rys.3).

4. Wydech - ratując)' szybko opuszcza łokcie porażonego do pozycji wyjściowej, a ręce przenosi na dolną, tylno-boczną część klatki piersiowej.

wykonując zamach górną częścią swego ciała uciska rękami klatkę piersiową (rys.4). Ten cykl czynności należ)' powtarzać około 15 razy na minutę.