Ranunculaceae
Pochodzi z rejonu Morza Śródziemnego. Tworzy kępki trawiastych, lancetowatych, niebieskawych liści i rozwidlonych pędów wysokości ok. 20-40 cm. Kwiaty żółte, średnicy 2-3 cm, rozwijają się w V-VI. Latem liście zamierają i pojawiają się ponownie pod koniec jesieni.
Bardzo ozdobny dzięki kontrastowemu zestawieniu barwy kwiatów i liści. Nadaje się na słoneczne lub nieznacznie ocienione rabaty o lekkiej, próchnicznej, przeciętnie wilgotnej glebie. Mrozoodporność wystarczająca, ale w wyjątkowo ostre zimy należy okryć igliwiem lub torfem.
Rozmnażanie przez wysiew świeżo zebranych nasion lub podział grubych korzeni latem, gdy zaschną liście.
Rozpowszechniony w całej Europie. Pędy wysokości 30-60 cm. rozgałęzione, skąpo ulistnione, dające długie, płożące rozłogi. Liście trójsieczne o odcinkach pierzastosiecznych. ciemnozielone, połyskliwe. Kwiaty złotożółte. średnicy 2-3 cm. osadzone pojedynczo na długich szypułkach. Kwitnie V—VIII. W uprawie przeważnie odmiana pełnokwiatowa.
Długo i obficie kwitnący, jednak dość ekspansywny i nieprzydatny do mniejszych ogrodów. Zalecany na wilgotne łąki. obrzeża wód i do ogrodów naturalistycznych na mokrym podłożu. Gleba powinna być dość żyzna, próchniczno-gliniasta. Stanowisko słoneczne lub lekko ocienione. Nie wymarza.
Rozmnażanie bardzo łatwe przez odcinanie sadzonek powstających na rozłogach - podczas całego sezonu.
odm pełnokwiatowa
wt