kat C 05

8

ne z tym przewozem oraz organy właściwe do sprawowania nadzoru i kontroli w tych sprawach.

Ustawa z 6 września 2001 o transporcie drogowym (Tekst Jednolity DzU Nr 125, poz. 874 z 2007 r. z późniejszymi zmianami)

Ustawa określa zasady podejmowania i wykonywania:

1)    krajowego transportu drogowego;

2)    międzynarodowego transportu drogowego;

3)    niezarobkowego krajowego przewozu drogowego;

4)    niezarobkowego międzynarodowego przewozu drogowego.

Ustawa określa również:

1)    zasady działania Inspekcji Transportu Drogowego;

2)    odpowiedzialność za naruszenie obowiązków lub warunków przewozu drogowego:

PODRĘCZNIK KATEGORIA C

a)    przedsiębiorców i innych podmiotów wykonujących przewóz drogowy lub inne czynności związane z tym przewozem,

b)    kierowców.

Rozporządzenie (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z 15 marca 2006 w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85

Rozporządzenie określa przepisy dotyczące czasu prowadzenia pojazdu, przerw i okresów odpoczynków kierowców wykonujących przewóz drogowy rzeczy i osób.

Ustawa z 16 kwietnia 2004 o czasie pracy kierowców (DzU Nr 02, poz. 879)

Ustawa określa:

1)    czas pracy kierowców wykonujących przewóz drogowy, zatrudnionych na podstawie stosunku pracy;

2)    obowiązki pracodawców w zakresie wykonywania przewozów drogowych;

3)    zasady stosowania norm dotyczących okresów prowadzenia pojazdów, obowiązkowych przerw w prowadzeniu i gwarantowanych okresów odpoczynku, określonych rozporządzeniem (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z 15 marca 2006 w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniającym rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylającym rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz. Urz. UE L 102 z 11 kwietnia 2006, s. 1), zwanym dalej „rozporządzeniem (WE) nr 561/2006" oraz Umową europejską dotyczącą pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe (AETR), sporządzoną w Genewie 1 lipca 1970 (DzU z 1999 r. Nr 94, poz. 1086 i 1087), zwaną dalej „Umową AETR";

O

■I) okresy prowadzenia pojazdów, obowiązkowe przerwy w prowadzeniu i gwarantowane okresy odpoczynku kierowców:

a)    zatrudnionych na podstawie stosunku pracy,

b)    niebędących pracownikami

wykonujących przewozy regularne na trasach nieprzekraczających 50 km pojaz-l.imi, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 561/2006.

PRZEPISY OGÓLNE

Zakres regulacji ustawy

- „Prawo o ruchu drogowym”

Przepisy ustawy regulują zasady ruchu:

•    na drogach publicznych,

•    w strefach zamieszkania,

ponadto:

DEFINICJE

•    warunki dopuszczenia pojazdu do ruchu,

•    wymagania w stosunku do osób kierujących pojazdami i innych uczestników ruchu,

•    zasady kontroli ruchu drogowego.

Droga publiczna to droga zaliczana do jednej z kategorii dróg (krajowa, wojewódzka, powiatowa i gminna), z której może korzystać każdy zgodnie z jej przeznaczeniem.

W przypadku, kiedy ruch odbywa się na drodze innej niż publiczna, przepisy ustawy „Prawo o ruchu drogowym" będą stosowane, jeżeli będzie to konieczne dla uniknięcia zagrożenia bezpieczeństwa uczestników tego ruchu.

Np. parking przed hipermarketem nie jest drogą publiczną. Najczęściej stanowi własność prywatną właściciela hipermarketu. Mogą tam być ustawione znaki drogowe, ale nie jest to wymagane. W przypadku kolizji drogowej na takim parkingu sprawca będzie ustalany na podstawie zasad określonych w „Prawie o ruchu drogowym", chociaż tak naprawdę przepisy ruchu drogowego w tym miejscu nie obowiązują. Jednak kolizja jest zdarzeniem, które powoduje zagrożenie bezpieczeństwa i wówczas stosuje się przepisy ruchu drogowego.

Definicje

Właściwe zrozumienie przepisów wymaga wcześniejszego poznania najistotniejszych pojęć.