kat C 84

166

Na miejscu wypadku w pierwszej kolejności należy wykonać czynności związane z zapewnieniem bezpieczeństwa ruchu w miejscu wypadku, poprzez ustawienie trójkąta ostrzegawczego (może być lampa z żółtym światłem lub pachołki odblaskowe). Do zabezpieczenia miejsca możemy użyć samochodu (pod warunkiem, że nie uczestniczy on w wypadku). W rozbitym samochodzie należy wyłączyć stacyjkę i jeśli to możliwe - odłączyć akumulator.

PODRĘCZNIK KATEGORIA C

Osoby uczestniczące w wypadkach drogowych narażone są na doznanie obrażeń ciała. W pierwszej kolejności należy ocenić stan poszkodowanych.

Z samochodu można wydobyć ofiary tylko w niżej wymienionych sytuacjach:

•    kiedy istnieje niebezpieczeństwo zapalenia się pojazdu,

•    kiedy istnieje niebezpieczeństwo najechania na uszkodzony pojazd przez inny pojazd,

•    kiedy potrzebna jest reanimacja poszkodowanego.

Przy wyciąganiu ofiary (podobnie jak przy każdym przemieszczaniu) należy założyć, że ofiara ma uszkodzone kręgi szyjne. Jeden z ratowników powinien przytrzymywać rękami głowę i szyję ofiary, co pozwoli jej na swobodne oddychanie. Pamiętajmy, że jeśli jest to możliwe, przystąpmy do udzielania pomocy poszkodowanym, nie zmieniając ich pozycji (z wyjątkiem reanimacji).

Po wyjęciu ofiary z pojazdu należy ułożyć ją w pozycji bocznej, która zapewnia stabilność, zapewnia drożność dróg oddechowych i zabezpiecza przed zachłyśnięciem.

e

W pierwszej kolejności zajmujemy się tymi osobami, których życie jest zagrożone. Wskazane jest przeszukanie terenu, zęby nie pozostawić ofiar rzuconych gdzieś dalej od miejsca wypadku lub tych, które same oddaliły się, będąc w szoku powypadkowym.

Przystępując do udzielenia pomocy ofierze wypadku, należy sprawdzić, czy ofiara jest przytomna i oddycha. Przytomność można sprawdzić, potrząsając lekko ofiarą, pytając jednocześnie, co się stało. Aby ustalić oddech poszkodowanego, należy pochylić głowę nad twarzą poszkodowanego w ten sposób, aby nasz policzek skierowany był pionowo do twarzy poszkodowanego. Umożliwi to nam usłyszenie wdechów i wydechów, wyczujemy także na swoim policzku ruchu powietrza oraz będziemy mieć możliwość obserwacji ruchów klatki piersiowej poszkodowanego.

Stwierdzenie braku oddechu wymusza potrzebę zastosowania sztucznego oddychania i masażu serca. U dzieci prowadzenie masażu serca i sztucznego oddychania zacząć należy od 5 oddechów ratowniczych. Należy przy tym pamiętać, aby u dziecka w wieku przedszkolnym masaż prowadzony był na środku klatki piersiowej i przy pomocy tylko jednej ręki. U niemowlęcia masaż serca należy wykonywać przy pomocy dwóch palców. Masaż prowadzony jest w stosunku: 30 uciśnięć mostka i 2 wdechy. Masaż serca i sztuczne oddychanie należy prowadzić do momentu przyjazdu karetki pogotowia (lekarza), chyba że wcześniej ratujący stwierdzi, że ofiara wypadku zaczęła oddychać i powróciło jej krążenie krwi.

POMOC PRZEDM6DYCZf\JA