Leksykon przyrody Drzewa znane i mniej znane

Sosnrmatc

Pinaceae

Daglezja zielona

Pseudotsuga menziesii(M1 RB.) FRANCO, syn. Ps. taxifólia (LAMB.) BRIT.

Daglezja występuje w Ameryce Północnej w pasie przybrzeżnym Pacyfiku — od Kalifornii (38° szcr. gcogr.i do Kolumbii Brytyjskiej w Kanadzie <51* szer. geogr.). Została sprowadzona do Europy w 1827 r. i obecnie jest rozpowszechniona w zachodniej i środkowej Europie. W Polsce rośnie na terenie całego kraju w lasach, parkach i ogrodach. Na terenach naturalnego rozmieszczenia spotyka się drzewa wysokości 50—80 m. o średnicy ponad 2 m. liczące często 40Ó 500 lat. Najszybciej rośnie w wieku 20—30 lat. W Europie osiąga wysokość 40- 50 m. Kora pni młodych drzew jest gładka, szarozielona. z wiekiem staje się gruba i ma podłużne spękania. Jest gatunkiem bardziej światłolubnym niż świerk pospolity. Poszczególne drzewa mogą różnić się odpornością na mróz. w zależności od pochodzenia nasion, z których wyrosły; w Europie niektóre drzewostany uszkadza mróz. Ponieważ daglezja ma stosunkowo płaski system korzeniowy, młode drzewa w gęstych drzewostanach łatwo się przewracają pod ciężarem śniegu. Lubi wilgotne, lekkie gleby, a unika suchych i słabych oraz gliniastych. Dostarcza bardzo wytrzymałego drewna twardzielowego wysokiej jakości. Daglezję sadzi się także w parkach jako drzewo ozdobne.

W parkacłi europejskich częściej spotyka się odmianę siną (Ps. menziesii var. glauca). Jej ojczyzną są Góry Skaliste. Rośnie w klimacie kontynentalnym. na wysokości od 2 00Ó do 3 000 m n. p. m. W porównaniu z daglezją zie loną rośnie wolniej i zwykle osiąga tylko 30 m wysokości. Jest całkowicie odporna na mróz i mniej wymagająca co do wilgotności powietrza i gleby.

fS mmsirui

Daglezja ma szeroko rozpostartą, stożkowatą koronę. Pączki są czerw onobrązowc. ostro zakończone. Igły. długości 15 25 mm. są spłaszczone, ciemnozielone z wierzchu, z dwoma białawymi paskami aparatów szparkowych od spodu <1). Kwiaty żeńskie mają czerwonawy odcień (2). a mętkic żółtawy. Ukazują się w maju. Szyszki są jajowate, wydłużone, długości

S 10 cm i szerokości 2—3 cm. Maj* charakterystyczne trójwidlastc łuski, skierowane do wierzchołka szyszki (3).

U drzew rosnących w Górach Skalistych łuski tc są odgięte i odstają od szyszki (4). igły zaś są w kolorze od niebieskozi clonego do popielatoszarego

co sprawia, że są bardziej ozdobne.