M019

kCi], |N|, tku |m/s),

a zwilżona kadłuba [m²],

(2.28)

u |kG), |N],

iwy wody |kg/m³], [N/m³], nic ziemskie (m/s²], ilku |m/s],

la wzdłużnego przekroju podwodzia [m²].

Izia jest sumą zależności (2.27) i (2.28):

fi,. = w² (0,1845X2+-^^) si

sina

(2.29)

sina

/?,. = v²( 1,8 ^ ⁺ Fp) ^s'^nor

linią symetrii statku a kierunkiem jego ruchu, eiwy wody [kg/m³], [N/m³],

oporu podwodzia dla następujących danych:

173 m, fi = 22,76 m, T= 9,5 m, 5= 0,80, a= 90”, y= 1 zchni wzdłużnego przekroju podwodzia:

1-9,5 - 1643,5 m².

icj powierzchni kadłuba według zależności (2.4):

> W)/, - (1,7 • 9,5 + 0,8 ■ 22,76) 173 = 5943,9 m². według zależności (2.26a):

fi₍. - 46,3ćF_p = 46,3 • 0,2² • 1643,5 = 3 043,8 kG fi₍. - 454,2^ = 454,2 • 0,2² • 1643,5 = 29 860 N.

toni według zależności (2.29):

(<>.18451.1 + -j^2 ^Fp) ^sin“ ⁼

I;

sina =

0,1845-5943.9 +

I Niipv<l statku

I Si nliy napędowe

IVim ulikiem ruchu statku jest przyłożenie do niego takiej siły, która zrównoważy wiel-■ >>|. >» u i nlkowitcgo. Wytwarzanie wspomnianej siły na morskich statkach handlowych Hvs u ii ii; pi/y zastosowaniu układu napędowego składającego się z silnika, linii wałów |||}|f napędowej. Śruba składa się z kilku skrzydeł (zwykle 3 lub 4, a na statkach bardzo K ii i luli (i), osadzonych promieniowo w piaście wsuwanej na końcówkę poziomego h) ||it|»i,dowego. Większa ilość skrzydeł powoduje spadek efektywności śruby, lecz stoso-

t) |im,i niekiedy w celu zmniejszenia wibracji. Z reguły śruby umieszczane są na rufie byu u / wykonane są w wersji pchającej. Śruba wytwarzająca siłę pchającą przy obrocie

K|lt\ mi mchem wskazówek zegara, gdy patrzyć na nią od strony rufy, nazywa się prawo-llti) 'huba jest lewoskrętna, gdy wytwarza siłę pchającą podczas obrotu w kierunku przelali 'In ruchu wskazówek zegara. Na statkach handlowych najbardziej rozpowszechnio-M linio pruwoskrętne oraz spalinowe silniki wolnoobrotowe. W wypadku zastosowania "/ybkoobrotowych, spalinowych, elektrycznych lub turbin w zespół napędowy (tlili I ilodalkowo przekładnia. W praktyce można spotkać statki wyposażone w śruby ¹ u, Im u tukże jednostki dwuśrubowe. Ponadto od początku lat 90. coraz częściej spo-|«m »i| mi sinikach dwie śruby przeciwbieżne zamontowane na wspólnym, podwójnym ■jiy* <t lid).

h mm i iii tonalna śruba napędowa jest bryłą dość trudną do opisania. Powierzchnia skrzy-■llhi / wiócona w kierunku ruchu nazywa się stroną ssącą, podczas gdy przeciwna zwani łliiiiui cisnącą. Brzeg skrzydła zwrócony w kierunku ruchu nosi nazwę krawędzi Wt In n pi/cci wny jest krawędzią spływu. Nazwę wierzchołka skrzydła nosi punkt najbar-ih mli luli my od piasty śruby. Średnica śruby D jest odległością dwóch przeciwległych »■ Imil ów skrzydeł. Odległość, jaką przebyłaby śruba w kierunku osi wału podczas jed-

tliliiniii w ośrodku stałym, nazywanajest skokiem śruby H. Sumę pól powierzchni wy-

.....mych skrzydeł S_n tworzą pola ograniczone obrysem wszystkich skrzydeł. W prakty-

• ” .1 li pudujc się;

I'    średnicę śruby [m],

II    skok śruby [m],

[ y V współczynnik powierzchni śruby jako stosunek sumy pól powierzchni wy-mivi h skrzydeł do pola kręgu śruby. Pole kręgu śruby wyraża zależność:

(2.30)

IhI< w upomniano poprzednio, śruba obracająca się w teoretycznym ośrodku stałym prze-

My " ' /usie jednego obrotu drogę równą skokowi. Prędkość ruchu w kierunku osi linii III « ml nu ośrodku równałaby się:

(2.31)

v, = nH

im .ll n'11 iciirclyczna śruby [m/s], tu /Im iihrolów śruby |obr/mm|.

43