M019

kOJ, IN], liku |m/s],

ni zwilżona kadłuba [nr]

(2.2K)

u IkG], ]N],

. iwy wody [kg/nv'], [N/m'], inic ziemskie [m/s²], alkil (m/s],

lia wzdłużnego przekroju podwodzia [m²].

Jzia jest sumą zależności (2.27) i (2.28):

(2.29)

R, = v² ((),I845    F,,) sina

R_c- v²( 1,8 i2+j9^2^{_ F}p)

■ linii) symetrii statku a kierunkiem jego ruchu, łeiwy wody [kg/m³], [N/m³],

i oporu podwodzia dla następujących danych:

173 m, B = 22,76 m, T= 9,5 m, 5 = 0,80, a = 90", y= 1025 kg/m³ (10055 N/m' I -/chni wzdłużnego przekroju podwodzia:

3 • 9,5 - 1643,5 m².

nej powierzchni kadłuba według zależności (2.4):

5 «)/.    (1,7 • 9,5 + 0,8 • 22,76) 173 = 5943,9 m².

według zależności (2.26a):

F. - 46,3^, = 46,3 • 0,2² • 1643,5 = 3 043,8 kG I R_c - 454,2^ = 454,2 • 0,2² • 1643,5 = 29 860 N.

poru według zależności (2.29):

(i). 184512 + "j^T F_p) sina =

1025

.0,1845 - 5943,9+    1643,5 J sin 90" = 3 478 kG

19,62 ^rr

F„)sina= 0,2²( 1,8 - 5943,9

10 055 19,62

1643,5) sin 90’-34 119

) Nnpęd Maiku i I Si nliy napędowe

Miłillikiem ruchu statku jest przyłożenie do niego takiej siły, która zrównoważy wiel-■|i|miiii całkowitego. Wytwarzanie wspomnianej siły na morskich statkach handlowych ■u >i nu, przy zastosowaniu układu napędowego składającego się z silnika, linii wałów W)y napędowej. Śruba składa się z kilku skrzydeł (zwykle 3 lub 4, a na statkach bardzo Hyli i lub (>), osadzonych promieniowo w piaście wsuwanej na końcówkę poziomego k| itHpędowcgo. Większa ilość skrzydeł powoduje spadek efektywności śruby, lecz stoso-|i»t niekiedy w celu zmniejszenia wibracji. Z reguły śmby umieszczane są na rufie ■Ko u / wykonane są w wersji pchającej. Śruba wytwarzająca siłę pchającą przy obrocie Min im mchem wskazówek zegara, gdy patrzyć na niąod strony rufy, nazywa się prawo-■tlnt 'łiiihn |cst lewoskrętna, gdy wytwarza siłę pchającą podczas obrotu w kierunku przelotu ilu mchu wskazówek zegara. Na statkach handlowych najbardziej rozpowszechnio-i>i i ul pi nwoskrętne oraz spalinowe silniki wolnoobrotowe. W wypadku zastosowania Hjitn szybkoobrotowych, spalinowych, elektrycznych lub turbin w zespół napędowy lulu ilndiilkowo przekładnia. W praktyce można spotkać statki wyposażone w śruby lik n.l iii ■, n Ink że jednostki dwuśrubowe. Ponadto od początku lat 90. coraz częściej spo-■n ni) im sinikach dwie śruby przeciwbieżne zamontowane na wspólnym, podwójnym ■ |IV« ' lid).

I k mu” i'iicjonulna śruba napędowa jest bryłą dość trudną do opisania. Powierzchnia skrzypnie /wrócona w kierunku ruchu nazywa się stroną ssącą, podczas gdy przeciwna zwani nii<mi) cisnącą. Brzeg skrzydła zwrócony w kierunku ruchu nosi nazwę krawędzi Ui In n pi zeeiwny jest krawędzią spływu. Nazwę wierzchołka skrzydła nosi punkt najbar-|»l ndilitlony od piasty śruby. Średnica śruby D jest odległością dwóch przeciwległych ■i In <11 ów skrzydeł. Odległość, jaką przebyłaby śruba w kierunku osi wału podczasjed-

El tilimiii w ośrodku stałym, nazywana jest skokiem śruby H. Sumę pól powierzchni wy-biw niiycli skrzydeł S₀ tworzą pola ograniczone obrysem wszystkich skrzydeł. W prakty-f»*li< podaje się:

1¹    średnicę śruby [m],

II    skok śruby [m],

V„ '< współczynnik powierzchni śruby jako stosunek sumy pól powierzchni wy-wi“ niiyi h skrzydeł do pola kręgu śruby. Pole kręgu śruby wyraża zależność:

(2.30)

luk w <pi umilano poprzednio, śruba obracająca się w teoretycznym ośrodku stałym przebiły " ' /asie jednego obrotu drogę równą skokowi. Prędkość ruchu w kierunku osi linii |!ii w ink nu ośrodku równałaby się:

(2.31)

v, = nH

|ii 1.1II* i nić leoretyczna śruby [m/s], li> /Im ohrolów śruby (obr/min).

43