Kolendowicz26

dolne jest cięgnem sprężającym (w przykładach na rys. 15-20e, f i h jest odwrotnie). Obciążenie użytkowe powoduje wzrost siły w cięgnie nośnym i równoczesne zmniejszenie się siły w cięgnie sprężającym. Pręty łączące oba cięgna w przykładach na rys. 15-20a, b, c, d są rozciągane, a w przykładach na rys. 15-20e, f i h — ściskane.

■    W porównaniu z cięgnem zwisającym swobodnie wiązary cięgnowe sprężone mają jeszcze tę zaletę, że mogą przenosić obciążenia pionowe skierowane zarówno w dół, jak i w górę (np. ssanie wiatru), ponadto ich deformacja przy obciążeniach jest bardzo mała.

■    Dokładne wyznaczenie sił w wiązarze cięgnowym nie przedstawia większych trudności. W dalszych rozważaniach podamy sposób uproszczony obliczenia wiązara o punktach zawieszenia na jednym poziomie, który to sposób wystarcza przy projektowaniu wstępnym omawianego systemu [23].

■    Przy oznaczaniu różnych wielkości statycznych zastosujemy następujące indeksy: l — dla cięgna nośnego, 2 — dla cięgna sprężającego, 0 — dla stanu po sprężeniu, p — po obciążeniu ciężarem własnym, użytkowym i zmianą temperatury. Zakładamy, że wieszaki lub słupki rozmieszczone są bardzo blisko siebie i obciążają cięgna w sposób ciągły, stąd krzywe obu cięgien są parabolami. Jako stan wyjściowy nie obciążony przyjmujemy sprężenie obu cięgien siłą H₀.

■    Przy różnych wartościach siły sprężającej oba cięgna mają różne strzałki f i /₂ (rys. 15-21). W stanie nie obciążonym będzie spełnione następujące równanie (wyprowadzone z warunku równowagi P_ix = 0)

(15-57)

*10 _fi

*20 f\

Oznaczmy

326