ScanImage62

Pokazany na rys. 15.14b przypadek obciążenia jest ogólny. W praktyce inżynierskiej spotyka się najczęściej układy obciążeń pokazane poprzednio na rys. 15.12c, 15.12d, 15.12e. Dla przestrzennych belek kratowych o przekroju prostokątnym pokazanym na rys. 15.15a,jeżeli nie stosuje się dokładnych metod obliczania, siły w prętach można wyznaczyć metodą przybliżoną.

Zakłada się wtedy, że:

- Środek skręcania pokrywa się ze środkiem sztywności przekroju. Współrzędne tego punktu określa się następująco:

x =

gdzie:

A =

A =

J1

FiF₂

Fi +F₂

FjF₃ Fi +F₃

b,

h\

b\

A

y = - h,

A+A

(15.44)

A =

A =

F₃F4    ,

-i— h²,

F₃+F<

f₂f_ą

(15.45)

f₂+f_ą

Fi do F₄ — pola przekrojów pasów według rys. 15.15a,

—    ustrój przestrzenny zastępuje się czterema kratami pł askimi o momentach

bezwładności A doA.wgrys. 15.15a,

—    układ sił działających na belkę w danym przekroju sprowadza się do środka sztywności belki i zastępuje jedną siłą pionową, jedną siłą poziomą i momentem.

^PV ² PvV rH

hf

^M=^^Pvi^exi^±^^Phi^eyr

(15.46)

gdzie: P_vj — poszczególne siły pionowe działające w danym przekroju, P_hi — poszczególne siły poziome działające w danym przekroju, e_x.i e_yi — odległości sił P_yi i P_M od środka ciężkości przekroju belki,

- obciążenie poszczególnych krat płaskich wyznacza się z wzorów:

b-x    A+A

P , = />•---M -<

^v b    MA+A+A+A)

V1

A+A

h-y

P = p ._1 _JU

^H* ^H h MA+A+A+A)

X    ^1 "^*^2

^Pv2 ” ^PV b ⁺ M h(J_t+J₂+J₃ +A)

= P_r, - +M

A+A

b(J i +A +A +A)

(15.47)

(15.48)

Ten sam tok postępowania może być zastosowany w przypadku ustrojów przestrzennych blachownicowo-kratowyćh, w konstrukcjach czterościennych należy zastosować stężenia poprzeczne w postaci przepony kratowej lub pełnościeninej.

Przepony muszą być zwymiarowane na działanie sił skierowanych po przekątnej przekroju belki. Wartość tych sił wyznacza się z wzoru:

\

(15.49)

gdzie: P- pionowy nacisk koła suwnicy ze współczynnikiem dynamicznym, l_g — długość przekątnej przekroju belki czterościennej.

Jeżeli odstęp przepon jest większy niż odstęp kół suwnicy wówczas na miejsce obciążenia P należy wprowadzić wartość zastępczą:

Pi=P(2-f), dla j < 1.    (15.50)

gdzie: a — odstęp przepon, d — rozstaw kół suwnicy.

Gdy w odstępie przepon a mieszczą się więcej niż dwa koła suwnicy, to na miejsce P należy wprowadzić wartość:

P(3-2^). (15.51)

Podany sposób wymiarowania przepony dotyczy prostych przypadków obciążenia jedną suwnicą. W przypadkach złożonych trzeba odpowiednio uzasadnić sposób obliczenia przepony.

Gdy przeponę zastępuje się jednym prętem, wymiarowanym na siłę S, to smukłość tego pręta nie powinna przekraczać X < 80. Odstęp przepon należy dobierać w ten sposób, by zachowane były następujące warunki: a<2h (dwie wysokości belki), a <2d (dwa odstępy kół suwnicy), a < 5m (pięć metrów).

15.5. UGIĘCIA BELEK PODSUWNICOWYCH

Dopuszczalne ugięcia pionowe belek podsuwnicowych ₄ określa się wg normy PN-80/B-03200 i wynoszą one:    *

400 ’

l,

- dla suwnic o napędzie ręcznym

— dla suwnic o napędzie elektrycznym i udźwigu do 500 kN

500