Nakrycie do stołu

Ekspert radzi

Wojciech Fronczak

zastępca dyrektora ds. gastronomii w warszawskim hotelu Sheraton

Bez względu na to, czy mamy bardziej czy mniej elegancką zastawę, przy nakrywaniu stołu, zwłaszcza na szczególne okazje, warto pamiętać o kilku prostych zasadach. One przecież także decydują o efekcie.

Co jest potrzebne

barwnym obrusie. Nakrycie do świątecznego obiadu to: talerz do dania głównego, mniejszy do zakąsek i talerzyk (śr. 15-16 cm) na pieczywo. Gdy podajemy zupę, potrzebny będzie głęboki talerz lub bulionówka.

•    Szkło. Może być kryształowe - przezroczyste lub cięte albo zwykłe, gładkie. Najczęściej używamy kieliszka lub szklanki do wody i kieliszków do białego i czerwonego wina

•    Sztućce. W nakryciu dla jednej osoby powinny się znaleźć:

nóż i widelec do dania głównego lub do ryby (w zależności od menu), łyżka do zupy, nóż i widelec do zakąsek, jeśli mamy - nóż do masła oraz ewentualnie sztućce deserowe - łyżka i widelec.

• Przydadzą się solniczka i pie-przniczka (lub młynki do soli i pieprzu), zestaw z oliwą, octem winnym i innymi przyprawami. Do łask powracają podstawki do sztućców, tzw. koziołki. „Obrączki" do serwetek, świeczniki, mini-stroiki przy nakryciach dodają całości uroku.

•    Obrusy i serwetki. Najbardziej wytworne są nieskazitelnie białe, wykrochmaione obrusy. Ale możemy też użyć haftowanych bądź drukowanych z motywami świątecznymi, połączonych z gładkimi, białymi serwetkami. Jeśli nie mamy serwetek płóciennych, możemy skorzystać z ozdobnych papierowych.

•    Zastawa. Idealnie, by była z porcelany z delikatną dekoracją. Jeśli takiej nie mamy, użyjmy talerzy, których wzory nie przyćmią potraw i postawmy je na jedno

Nakrywanie zawsze rozpoczynamy od rozłożenia obrusa. Powinien on zwisać 25-30 cm poniżej blatu stołu (najlepiej, gdy sięga siedzisk). Potem, po obu stronach stołu, ustawiamy krzesła- dokładnie na wprost siebie.

Zasady ułożenia sztućców (nie więcej niż 3 sztuki po każdej stronie nakrycia) są proste: trzymane prawą ręką kładziemy po prawej stronie nakrycia, trzymane lewą -po stronie lewej. Wszystkie w kolejności, w jakiej będą używane (skrajnych używa się najwcześniej, tych najbliżej talerza jako ostatnich). Sztućce do deseru układamy nad nakryciem - widelec trzonkiem zwróconym w lewo, nad nim łyżkę z trzonkiem skierowanym w prawo. Szkło ustawiamy w „linię" lub w „trójkąt" po prawej stronie nakrycia Nad nożem do dania głównego umieszczamy kieliszek do wody (A) lub szklankę, a za nią - w kierunku talerza - kieliszki do wina: do białego (B) i do czerwonego (C). Jeśli nie podajemy wody, nad nożem ustawiamy kieliszek do białego wina.

Dla każdej osoby ustawiamy talerz do dania głównego (D), na nim talerz zakąskowy (E), a po lewej stronie - talerzyk do pieczywa (F). Jego dolna krawędź powinna znajdować się w jednej linii z dolną krawędzią talerza do dania głównego lub górna - z górną krawędzią. Na talerzu zakąskowym lub po jego lewej stronie (można też na talerzu do pieczywa) kładziemy serwetkę. Talerz głęboki i wazę z zupą lub bulio-nówkę (z nalaną już zupa] podajemy po zjedzeniu zakąsek. Stroiki i świece nie mogą przeszkadzać gościom w swobodnej rozmowie i utrudniać im kontaktu wzrokowego. Starajmy się, by zajmowały centralne miejsce na stole lub rozmieśćmy je symetrycznie.

Jeżeli podajemy popielniczki, ustawiamy je w takiej ilości i miejscach, by wszyscy palący mieli do nich swobodny dostęp.

Ciepła dodadzą przyjęciu ręcznie wypisane na małych kartonikach wizytówki, wskazujące gościom miejsca przy stole, np. „Ciocia Gabrysia", „Hubert¹' czy nawet „Narzeczony Agnieszki”, gdy nie znamy jego imienia.