Neuropatie

® Wec)iCOpĄTiE-

atie - Choroby nerwów obwodowych. ić aksonu (aksonopatia) lub osłonki mielinowej (neuropatia Różnicujące jest badanie elektrofłzjologiczne.

Podział kliniczny neuropatii obejmuje:

1.    mononeuropatie (z zajęciem jednego nerwu);

2.    neuropatie wieloogniskowe (zajętych jest kilka nerwów oddalonych od siebie)

3.    polineuropatie (zajętych jest wiele nerwów tego samego obszaru

Mononeuropatie najczęściej spowodowane są czynnikami zewnętrznymi np. urazami. Do tej grupy zalicza się zespoły cieśni np. cieśni nadgarstka (uwięźnięcie nerwu pośrodkowego pod troczkiem zginaczy).

Neuropatia wielooąniskowa (polinenropa/hia multiplex) może towarzyszyć innym chorobom -neuropatia w przebiegu cukrzycy, sarkoidoza (zmiany ziarniniakowe w obrębie naczyń, w zespole dementywnym i mielopatii rdzenia kręgowego.

Polineuropatie występują m.in. na tle immunologicznym (ostra i przewlekła polineuropatia zapalno-demielinizacyjna). Większość polineuropatii nie towarzyszy innym chorobom.

Polineuropatia

to zespół uszkodzenia nerwów obwodowych. Może mieć wiele przyczyn:: choroby zakaźne, toksyny , cukrzyca, alkoholizm, niedobór witaminy BI2, choroby autoimmunologiczne, uwarunkowania genetyczne tzw. polineuropatia rodzinna

Polineuropatia obejmuje swym zasięgiem rozmaite procesy chorobowe mogące doprowadzić do uszkodzenia obwodowego układu nerwowego, który obejmuje nerwy obwodowe, sploty nerwowe i korzenie nerwowe.

Objawy:

•    zaburzenia mchowe, wiotki niedowład mięśni z ich zanikiem, gdzie dochodzi do opadania rąk i stóp

•    zaburzenia czuciowe - dotknięte chorobą są wszystkie rodzaje czucia, także odczuwanie wibracji, a objaw)- mają charakter postępujący, dotyczą zazwyczaj części ciała przy krytych rękawiczkami i skarpetkami

•    zaburzenia o innym charakterze, np. zaburzenia funkcji zwieraczy czy zniesienie odruchów głębokich

•    zaburzenia autonomiczne pod postacią suchej lub nadmiernie potliwej skór)' i jej postępującemu rogowaceniu, zasinieniu i licznymi zmianami troficznymi, obejmującymi również paznokcie

Polineuropatie występują w różnych jednostkach chorobowych. Można tu wyróżnić między innymi:

1.    polineuropatię cukrzycową, gdzie do zmian dochodzi w przebiegu cukrzycy

2.    polineuropatia alkoholowa

3.    polineuropatyczne choroby dziedziczne np. strzałkowy zanik mięśni

4.    polineuropatia w przebiegu porfirii

5.    polineuropatie toksyczne i polekowe np. arsenowa lub talowa

6.    polineuropatia ciążowa

7.    polineuropatie zakaźne i zapalne Rozpoznanie: przewodnictwo nerwowe

Choroba może mieć początek ostry i podostry, ale zawsze ma charakter przewlekły.

Postępowanie pielęgniarskie uzależnione od stanu chorego, jego sprawności. Obserwacja pacjenta obejmuje podstawowe funkcje życiowe - szczególnie - oddychanie.

Leczenie przyczynowe, objawowe i rehabilitacyjne.

Ostra polineuropatia zapalno-demielinizacyjna (zespól Guillaina-Burrego)

Choroba może wystąpić w każdym wieku. Początek choroby jest ostry, często związany z infekcją. Obraz kimiczn) rozwija się w ciągu kilku dni. Jako pierwsze pojawiają się stopniowo objawy mchowe pod postacią niedowładów wiotkich w kończynach górnych, potem objawy opuszkowe (zaburzenia połykania, mowa dyzartiyczna). Następnie dołączają się do nich niedowład) kończyn dolnych. W skrajnych przypadkach dochodzi do tetraplegii.

25% przypadków ciężkiej postaci zespołu Guillaina-Barrego kończy się śmiercią. Są też tendencje do

samowy leczenia i nawet przy braku interwencji - czas trwania wówczas około dwóch miesięcy, po upływie których w

5-10% przypadków przechodzi w postać przewlekłą, w pozostałych zaś ustępuje bez śladu.