MARTO MARTO

-    Witaj, przyjacielu! - Pan Jezus wyciągnął ręce w kierunku łazarza w geście serdecznego powitania.

■ *•* * .

-    Witaj', Nauczycielu - odpowiedział z radością gospodarz. *.♦, !■    *•

Dom Łazarza i jego dwóch sióstr, Marty i Marii, był miejscem, gdzie Pan Jezus i Jego uczniowie zawsze mogli znaleźć odpoczynek i gościnne przyjęcie. ’ Tak było i tym razem. Znużonych długą wędrówką gości zaproszono na posiłek. Marta i Maria krzątały się, przynosząc owoce i chłodne napoje.

„Zaraz przygotujemy chleb i mięso” - pomyślała Marta, stawiając na ogniu garnek z wodą. Ale... gdzie jest Maria? Wyszła przed chwilą, by ugościć przybyłych. Miała zaraz wrócić, a przecież minęło już sporo czasu, a jej ciągle nie było w kuchni. Zdenerwowaną Marta zajrzała przez'uchylone drzwi. O, nie! Maria siedzi u stóp Pana Jezusa i słucha Jego słów. Zdaje się, że zapomniała o całym świecie! A już na pewno nie pamiętała o pracy czekającej ją w kuchni .i o zabieganej siostrze. Marta energicznie weszła do pokoju i zwróciła się do Pana Jezusa:

-    Panie, czy Ci to obojętne, że moja siostra zostawiła mnie samą przy usługiwaniu? Powiedz jej, żeby mi pomogła.

Pan Jezus spojrzał z miłością na zdenerwowaną Martę i odpowiedział:

-    Marto, Marto, troszczysz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba tylko jednego. Maria wybrała najlepszą cząstkę, której nie będzie pozbawiona.