527
opisowi myślenia przedoperarw,^„ Sa„.
n-3 niektórzy psychologowie. ze N'e 'est jednak Sl °W‘edza
wać ledyn.e swoie indywidualnp ?C' W w,eku PrzezJ l?SZne łożenie w,a cech. iak być brudnym, mieć doiT aśc,Wośc'. a nie Zkolnym są w stanie ^ CZy' od młodszych dzieci wydaie sie su ^ ape,yt' Charakter°2Umieią bardzie, oJl?1"10’ Oz.ec. udziela,, bardzie, Ogólnych ocp^"'0"* od SpoS'u°“Mw „p Powiedz m,. jak ,am ,W0|a S2k°”^2! «edy. gdy py,“ .'e,ania Wormacil szczegółowe) informacji. np pOWl k° a ' koledzy'’” nPe zach«?ca do teoo .cegamir- (Eder. ,989. ,990) 6 mi- co ozie ipSL^J »vma9a Jg*
w środkowe] fazie dzieciństwa samoop.sy 2m S!k°'e “ *“"»
odzwierciedlając przechodzenie do myśleń,, en'a* się pod Wieloma
ńychriUtakicMakDemoc^ LCzasamMest’ do pewnych kategorii (.jestem kibicem Teg?'"^
miast ograniczają swoje wypowiedzi do tu? rtharcerzem")4. rządzie nato
IeZ P°r0WnUJą S'ę Z ,nnymi dz'ećmi i Potrą,,ą opisywać VeCh ,i2yCZnych C^j niema w odniesieniu do podobnych właściwość knt a 16 umie^n^c. uzdol-
Jezdzę na wrotkach najlepiej ze wszystkich dzieciak 2 k'aSy czy P^ciól i985. Ruble. 1983; Ruble i Frey, 1987). Wzrasta tez w t * 035261 ulicy"> (Aboub. nych przez dzieci informacji (Glick i Zigler 1985) ^ °kreS'e ścistość Podawa-
Wraz z wejściem dzieci w okres dorastania ,rh ^ dalszym zmianom (Harter. 1990; Petersen I9fin n7 ^ S°b opisywania siebie ulega formalnymi myśli i op.suje s,ebie w^ +
nycń Dorastający n,e śkpp.a Si, raczę, L a
ak we wczesnym dzrecnslwie). ani na wiaściwościach zachowania czy zd“ncSh iak * środkowej lazie dzieciństwa), lecz na postawach („Nie cierpię chemii") al-rybutach osobowości („Jestem dziwnym człowiekiem") oraz przekonaniach uwikła-p ’ - A potetyczne sytuacje („Jeśli spotykam kogoś, kto ma inny pogląd w jakiej; sprawie niż ja. staram się być wobec niego tolerancyjny”) (Hart i Damon, 1985 Rosenberg, i986b). Dorastający mają też większą niz młodsze dzieci gotowość opisy wama swoich negatywnych cech pośród innych, pozytywnych, choć to cechy pożyty wne są zazwyczaj bardziej centralne w ich autoportretach (Harter, 1986).
Wiedza dzieci o własnym Ja stopniowo narasta w okresie dzieciństwa. Nie ma naukowych dowodów na to, że niemowlęta są świadome swojej odrębności przed ukończeniem 4. miesiąca życia. Od tego momentu, jak wynika z badań nad spostrzeganiem przestrzennym, dzieci używają siebie jako punktu odniesienia przy szu kaniu przedmiotów, które wcześniej widziały. W drugiej połowie 1. roku życia zieci zaczynają ujawniać poczucie własnej podmiotowości, posługując Sl^ za I innym, przedm.o.am, ze swojego oloczenia. Wiedza niemowlęcia, ze może 0 c sprawca zdarzeń. ,ozw„a się najpierw w odn,esien,u do n,ego samego, a dopiero
potem w stosunku do jego matki. „Q~,„naia wykazywać zdolność
Gdy dzieci zb„za,a się do końca 2. rokują* zaczyny wska.
rozpoznawania siebie. Badania z użyciem u • . na pewno około 2. roku
żują na to. ze zdolność rozpoznawania sie ie P zwjązku z doświadczeniami
życia Rozwój tej zdolności nie ma. ja się
Orygmame przykłady O* bardzo śliczne dla e innymi, bardziej przemawiającymi do polskieg y