Obraz0

'

rze sobie radzi z układanka (rysunek po prawej s'ron^ Zadanie dziecka polega na wyborze jednego z dwóch obrazków i wskazaniu małego kółka, jesii obrazek trochę pasuje do dziecka, lub dużego

ustosu* *vwv*ały s>e do

" ‘.-Y^ Y-^\^"'°"^vch o^TTa

* ts^rsss ^w*^nt'^ono»°

. . _Ł ^    ' zamieszczono przykład*

^    “^{<n P,}°^,'^k>* °*^CK0 A _ma doTSSw

~K Z!T^OSC’ * ^P19C,U «*«"**?£

./ C    ^n,a ' ^wys0kie P°««cie Własne,

^ Samooceny clz^cKa B w p*ciu obszarach « oosc mocno zróżnicowane, a ogólne poczucie wtasnei wartości jest na niskim poziomie

W wersjr rei techniki dla dzieci w wieku 4-7 jat siedzenia zastąpiono obrazkami opisywanym, przez pcowaazącego badan*. np. dziewczynka, %.:ora dobrze sobie radzi z układanką (rysunek po stronie), oraz dziewczynka która niezbyt dob*OKa jeśli obrazek bardzo dobrze do dziecka pasuj# W tej wers|i kwestionariusza n»e mierzy s»ę ogólnego poczucia własnej wartości, gdyż młodsze d/<6Ct me są jeszcze w stanie go określić (Harter i Pikę. 1904).

Wskaźnik poczucia własnej wartości u starszych dneci me stanowi prostej kombinacji pozostałych

wTal «n ^{k0W Haner} "*^a*"»^a »■ badane te    ^ °^{96,ne POCiuc>e} *^łasneł wano-

-    ''adycyime wym.en.ane _CIynniW

c«    °"^{a lC00tev}' ^,902» °'^a* POCZU-

r=^e;^c"^{w wch dzied}^^h- * "w oz*.

mes J^ ^{C a}'^{0by 0dn}‘^e^ ^powodzen« (Ja*

W celu zmierzenia wj>ływu pierwszego czynnika Harter utworzyła kilka dodatkowych pozycj, kwes-tionanusza. w których pytała dzieci, co ,ch zdaniem mysią o nich inni. Zgodnie z modelem jaźni odzwierciedlone! dzieci, które uważały, że inni ludzie mają o nich jak najlepsze zdanie, ujawniły wysokie poczucie własnej wartości W celu sprawdzenia modelu poczucia kompetencji Harter prosiła dzieci

0    oszacowanie, jak ważny jest dla nich każdy z pięciu obszarów funkcjonowania Okazało się, ze dzieci. które wysoko ocemaią swoie kompetencje w ważnych dla nich dziedzinach, mają wysokie poczucie własnej wartości (Harter. 1986) Na podstawie tych

1    innych jeszcze badah badaczka sformułowała wniosek, ze poczucie własnej wartości starszych dzieci jest oparte zarówno na tym. jak ich zdaniem są oceniane przez innych, jak na tym. jak same siebie oceniają (Harter. 1988. 1990).