Obraz1 3

52 Gleby autogcnicznc

Stopień wysycenia kompleksu sorpcyjnego kationami o charakterze zasadowym jest zróżnicowany i w poziomach A i E waha się w granicach od 20 do 60% w zależności od uziarnienia, natomiast w poziomie B od 50 do 80%. W glebach leśnych występuje próchnica typu muli, mull-moder lub moder, niekiedy na przejściu do typu mor. Akumulacja próchnicy w tych glebach jest słaba ze względu na szybko przebiegający proces mineralizacji.

W typie gleb płowych wyróżnia się następujące podtypy: a) gleby płowe typowe, b) gleby płowe zbrunatniałe, c) gleby płowe bielicowane, d) gleby płowe opadowo-glejowe, e) gleby płowe gruntowo-glejowe, f) gleby płowe z poziomem agric, g) gleby płowe zaciekowe (glossic).

a. Gleby płowe typowe

Gleby płowe typowe są podtypem wiodącym w typie gleb płowych. Mają one ogólne cechy charakterystyczne dla tego typu, a ponadto: uziarnienie utworów pyłowych eolicznych lub pyłów innej genezy, glin różnego pochodzenia, iłów i piasków gliniastych; są to gleby głębokie wytworzone z utworów jednorodnych lub niejednorodnych, lecz nie o kontrastowym uziarnieniu w profilu; tworzą się one w dobrych warunkach powietrznych; są to gleby wyługowane z węglanu wapnia do znacznych głębokości, chociaż niekiedy ślady węglanów mogą występować w dolnej części poziomu Bt; w glebach naturalnych pod zbiorowiskami leśnymi mają one poziom ochric o miąższości 10 — 20 cm, zalegający na płowym poziomie luvic, który stopniowo przechodzi w poziom argillic ze stropową częścią na głębokości 35 — 50 cm; w przypadku gleb uprawnych na skutek orki poziom E może ulec zniszczeniu i wówczas poziom Ap zalega bezpośrednio na poziomie Bt; gleby te mają próchnicę typu muli lub mull-moder; stopień wysycenia kationami o charakterze zasadowym wynosi w poziomach mineralnych od 40 do 60%, a w poziomie Bt powyżej 70%; nie wykazują one oglejenia w całym profilu; przemieszczanie wolnego żelaza jest słabe; nie ma również przemieszczania wolnych kwasów fulwowych. Ich profil ma następującą budowę: O-A-Eet-Bt-C lub Cca, a w glebach uprawnych Ap-Eet-Bt-C albo Cca.

b. Gleby płowe zbrunatniałe

Gleby płowe zbrunatniałe różnią się od gleb płowych typowych następującymi Cechami; poziom płowy luvic w tych glebach jest silnie rozwinięty i ma znaczną miąższość (60 — 70 cm); w stropie poziomu luvic (£) zaznacza się intensywne wietrzenie, wyrażające się morfologicznie brunatnym zabarwieniem wtórnie kształtowanego poziomu cambic. Profil tej gleby ma następującą budowę: O-A-Bbr-Eet-Bt-C, a w glebach uprawnych Ap-Bbr-Eet-Bt-C.