Obraz 2

Deklinacja	Końcówka	Przykłady
-i-	-tmi	gost-bmi
-en-	-MIII	kamen-bmi, dbn-bmi

2)    Zmiany na gruncie polskim

Do końca XV w. utrzymuje się stan odziedziczony: Dawne tematy na -6- mają końcówką -y, np.: z anioły, swymi czary, tajnymi grzechy, z kapłany, między pogany; dawne tematy na -w-, -i-, -en- przybierają końcówkę -mi    ), np.: synmi, gośćmi. Końcówkę -mi

miały również dawne tematy na -jo-, np.: cesarzmi, z mężmi, nadkrólmi, końmi, złodziejmi. Pojawia się ona czasem także w tematach na -ó-: apostohni, za chlebmi, z wozmi. W XVI w. sporadycznie trafia się też końcówka-orne; przejęta z l.pd., np.: trzemadnioma, trzymaćzęboma.

Od XIV w.wN l.mn. zaczyna się pojawiać końcówka-ami z dawnych tematów na -a- (por. § 129). Końcówka ta szerzy się od drugiej połowy XVI w. coraz bardziej i pod koniec tego stulecia zdobywa przewagę.

3)    Stan współczesny

W języku ogólnopolskim występuj ą dziś w N l.mn. dwie końcówki:

a)    -ami z dawnych tematów na -a- w ogromnej większości rzeczowników, np.: domami, kotami, panami, płotami, synami,

b)    -mi z dawnych tematów na -i- i -en- w kilkunastu rzeczownikach miękkotematowych, np.: braćmi, gośćmi, końmi, liśćmi, ludźmi, pieniędzmi, przyjaciółmi.

Końcówka -y dawnych tematów na -ó- zachowała się jedynie w archaicznym zwrocie: dawnymi czasy.

§ 108. Miejscownik liczby mnogiej.

1) Stan wyjściowy

Deklinacja	Końcówka	Przykłady
-o-	-exb	vl’c-exi>, voz-exb
-jo-	-1X1)	mQŻ-ixh
-u-	-'bX'b	syn-bxb, dom-'bX’b
-i-	-bX-b	gOSt-bKT)
-en-	-bX-b	kamen-bx-b, dbn-bxi»

94