Obraz3

I' ^Wor°ncza_k ^Rm,r_iun,

W IIK70L .    '^,,ło.

cono wcześniej uwagę (Birkenmajer 1935, s. I

s 12) odsyłając jednak jedynie do Anulectow ,

logiem, a pomijając fakt istnienia tej sekwencji skini Brzmi ona tam następująco (pierwsza linijka naśl_ad_UJC rękopisu, który ponadto ma większe inicjały każdego wersu): ^Wą<!

1 AVE DEI GENITRIX SUMMI • DE S MARIA

2.    Virgo semper Maria Stella mans prelucida

3.    Xpictianoruni (sic] decus niundi salus et domina

4.    Es nam bcata meruisti quc parere regem ditissimum

5.    Cuius nunc regnum dominando tu possides ut mater filii

6.    Quapropter te rogitamus ut pro nostris scelcribus 7 Tuum interpelles natum qui negare nil nhi uult

S. Fac ut per ipsius benignitatem et tua merita

9.    Ommum det nobis in isia uita Scclcrum l i mam

10.    Ut te interccdente Xpistoque donante

11    ActuS malos et prauos uitare possimus

12    Et presentem uitam in laude Di i

13.    Ualeamus ultra semper ducere

14.    Postquc huius Finem uitam Beatam

15.    Gaudentes mereamur tunc posstdere

16.    Tu nos sancta theotocos gloriose triniati comtncnda

17.    Cui est in una deitate honor potestas et M mi si as

18.    Gloria ct laus omma per Secula Epiphania Domini

Następna sekwencja (nr 9) dotyczy zatem święta Objawienia

Pańskiego. Wyróżnione miejsca korespondują / najważniejszymi

wątkami treści Bogurodzicy (wskazywał na nic już Birkenmajer

t V'u żyjątkiem są dwa początkowe wersy II strofy (brak

^ana . rzcicicla). Wers II, 3 ma podstawę w adresowanej do Maryi

pro le wstawienniczej „te rogitamus... Tuum interpelles natum” (6*

kor-^V °j^W-^,ClC ^°K^ur°d^zica ma tu za adresata Chrystusa. Czy to nie

II    ^ ^{werscm s}^kwencji (Christoque donante)? Wersy

strofek    ⁷ ^^oronczakicm) uznać za zwięzły przekład 4

strofek 12-15) tej „sekwencji z XI wieku”.

Skuic tam1nI!^{J /akorzcniona w} sekwencji I strofa Bogurodzicy zy* skujc tam interesujące tło (w linijkach 8-9):

■    w i

Omnium dci nobisTn ri^{a,Cm C1}.^{,ua mcm}n

*^ta v,la Scclcrum Vi niam

. _v rozstrzelonym drukiem lekst odpowiada sło-^yróżn^l°^,iy^„ ^ scclcrum veniam (przewin odpuszczenie)

^ _zys/^c/y ^na* g_pust w i nam”, które pojawiają się w niektórych n» ^s °^W^/£ v na miejscu jakże kłopotliwego „spuści nam”. B°P^ir<n “- '(por. „odpuść nam nasze winy”) mamy także f .spust wtnant    _z 1595 _r, trudnym do usytuowania

^iwo odkryk _c p_rowadzącym niezależnie do wcześniejszej * tradycji ^NV,ęCki ?0oo). Najstarszy zapis „spust winam” pochodzi 'lstaci(^Ręb0WS( Mateusz z Kościana, Cohortatio Sarmaticarum ec-; druku I⁵⁴³ r\ ■ _ok 1500 wyrażenie „Zyszczy nam spust winam” [_{esiarui")' ^{ale JU} ._ju ' _skoro właśnie ono było prawdopodobnie t\u--nofiło ^bV^{ć W UZy}Xpśnieis/ych przekładach Bogurodzicy na łacinę: ^'\ⁿa’ttucreri_S%c_ntam et miserere (Woronczak 1952, _mlejsce w ^b"ⁿ '    _w cdycJ1 s. 119. ryc. 9 i 15 [z:] Gradual tyniec-

$.2°.^p%^Pń Muz Śląskie w Cieszynie).

ki.dat- 1526.    _wersowy (n.c strofkowy, jak przyjęte jest w

lmukladVop.su, sekwencję gnieźnieńską/fve Dei Geni,rix tlej ADO) tak można roboczo przclozyc na polski:

o św. Marii

Bądź pozdrowiona. Rodzicielko Boga najwyższego Maryjo, zawsze dziewico, najjaśniejsza gwiazdo morza.

Ozdobo chrześcijan, wybawienie i Pani świata.

Prawdziwie błogosławiona, zasłużyłaś na urodzenie króla najwspanialszego. Którego królestwo d/iś posiadasz władając jako matka syna.

Dlatego cię upraszamy, bys za nasze winy

Wstawiła się u twego syna. który lobie niczego nic odmówi.

Spraw, aby przez swoją dobroć a twoje zasługi Dał nam w tym życiu wszystkich win odpuszczenie.

Byśmy za twym wstawieniem, dzięki Chrystusa łasce Zdołali ustrzec się postępków /łych i niegodziwych A życie tutaj odtąd potrafili Zawsze wieść ku chwale Bożej.

(idy się zaś ono skończy, byśmy wtedy radzi posiedli zasłużenie życie święte.

Ty święta Boża rodzicielko polecaj nas chwalebnej trójcy.

Morą — złączoną w jedną boskość cześć, potęgę i majestat -chwalić nam i wysławiać po wszystkie wieki.