Obraz3

> cita-ax^rb, cita-ase; ume-ti

> ume-ax'b, ume-

Np.: cita-ti -aśe.

B) Do tematów zakończonych na spółgłoskę łub -i dodawano zakończenia:

osoba	I-P	1. mu.
1.	-eaxi>	-eaxorm>
2.	-eaśe	-eaśete//-easte
3.	-eaśe	-eaxQ

Np.: nes-ti-> nes-eaxb, robi-ti-> robi~eaxb ^ robj-eaxh ^

rob’-aaxh, prosi-ti->prosi-eaxb ^ prosj-eaxb ^ pros-aaxb, mog-

-ti->mog-eax^rb ^ moz-eaxb ^ moź-aax^rb, pek-ti->pek-

-eaxb-> pec-eaxb ^ pec-aaxb

W tematach zakończonych na -k, -g, -ch przyrostek -eaxv powodował pierwszą palatalizację (por. § 71), a następnie -eaxb pod wpływemc, z, s przechodziło w - ‘aax'b, (por. § 25). W tematach zakończonych na -i dochodziło do przejścia i ^ j, po którym -eaxb ^ - ‘aaxb podobnie jak po c, i, s.

2) Zmiany na gruncie polskim

Najważniejszą zmianą, jaka się dokonała na gruncie polskim, było ściągnięcie grup - ‘aaxb ^ -ach, -eaxb ^ -ech, np.\pisa-axb ^ pisach, 'pisałem\vęza-axb ^ wiązach ‘wiązałem’, mlvi-ease ^ mlvj-ease ^ ?nlvj-aaśe ^ mołwiaasze ^ molwiasze ‘mówiłeś, mówił’, sede-aśe ^ siedziesze ‘siedziałeś, siedział’, vide-axb ^ widziech ‘widziałem’, nes--eaxb ^ niesiech ‘niosłem’.

§ 177. Aoryst. Aoryst był czasem przeszłym prostym. Oznaczał czynność jednokrotną, dokonaną w przeszłości. Pierwotnie tworzył się zarówno od czasowników dokonanych jaki niedokonanych.

1) Stan wyjściowy

Aoryst tworzył się od tematu czasu przeszłego zakończonego na samogłoskę za pomocą następujących zakończeń:

osoba	1. p.	1. mn.
1.	-xi>	-xomt>
2.	-0	-ste
3.	-0	-ŚQ

155