Obraz8

ruacją majątkową rodziny mogą być powodem odmowy przyznania pomocy ub jej zaprzestania. Wśród świadczeń, które ustawodawca kieruje również do rodziny, należy wymienić: zasiłek okresowy, zasiłek celowy, specjalny zasiłek celowy, pomoc na ekonomiczne usamodzielnienie, pracę socjalną, poradnictwo, interwencję kryzysowy, a także dostarczenie posiłku, schronienia i ubrania. Ponadto ustawa przewiduje specjalne formy pomocy skierowane wyłącznie do rodzin.

rodzina jako świadczenio biorca

Charakter prawmy rodziny jako świadczeniobiorcy budzi wątpliwości z uwagi na brak podmiotowości prawmej. Rodzina nie jest osobą prawmą, jednakże ustawa o pomocy społecznej traktuje ją jako podmiot praw i obowiązków'. Problem pojawia się również w' postępowaniu administracyjnym w^r sprawie świadczeń. W przypadku postępowań wszczynanych na wmiosek nie ma mowy o tym, by wnioskodawcą mogła być rodzina. Zgodnie z art. 29 k.p.a. stronami mogą być osoby fizyczne i prawne. Inne zaś jednostki nieposiadają-ce osobowmści prawmej mogą być stroną tylko wówczas, gdy są państwmwymi lub samorządowymi jednostkami organizacyjnymi i organizacjami społecznymi. Zatem w' świetle powyższego przepisu rodzina nie może mieć statusu strony postępowania administracyjnego. Tezę tę potwierdza powołane już wyżej orzeczenie NSA, II SA/Ka 878/99, zgodnie z którym w postępowaniu o przyznanie świadczenia z pomocy społecznej rodzinie stroną jest każdy jej członek. Należałoby zatem przyjąć, że adresatem wydanej w takiej sprawne decyzji powinien być również każdy członek rodziny. Należy podzielić pogląd H. Szurgacza, że w prawne pomocy społecznej „rodzina występuje w' pewnym ograniczonym zakresie jako podmiot prawa. Jest to jednak szczególny podmiot, który nie został wyposażony w' osobowość prawmą"¹. Choć rozwiązanie to budzi zastrzeżenia doktryny praw'a, jest w' pełni uzasadnione ideami pomocy społecznej, koniecznością potraktowania rodziny jako jednego podmiotu wymagającego wsparcia i ochrony, ale również podmiotu, od którego oczekuje się określonej aktywności i współdziałania.

8.1.2. Ochrona rodziny a zasada pomocniczości

polityka społeczna wobec rodziny

Polityka społeczna państwa wmbec rodziny w' różnych okresach i różnych formacjach ustrojowych oscylowała wokół dwóch głównych teorii: indywi-dualistyczno-liberalnej i kolektywistycznej². Pierwsza zakładała ograniczoną interwencję państwa w' funkcjonowanie rodziny, uznając wszelkie problemy związane z rodziną za indywidualne sprawy obywateli. Państwo w niewielkim stopniu angażowało się w' ochronę praw socjalnych rodziny. Zupełnie odmienne założenia wynikały z koncepcji kolektywistycznej. Zakładała ona szeroką interwencję państwa w' stosunłd rodzinne. Funkcjonowanie rodziny w dużej mierze zostało podporządkowane państwm i było przez nie kontrolowane, w' zamian za opiekę i ochronę. Koncepcja kolektywistyczna oparta była na tzw.

165

1

H. Szurgacz, Wstęp do prawa pomocy społecznej, Włodaw 1992, s. 96.

2

^: Zob. L. Dyczewski, Rodzina - społeczeństwo - państwo, Lublin 1994, s. 64-66.