Obraz8

teologicznie ujęciach podczas

Jana, nauczyciela szkoły parafialnej w Przewoź .    w „lębszy^ _wcg0 następuje ^

najowocniej przedstawia się dorobek bcmardyńskT,^¹    ^ję P^Snia matki Odtaptcida tozs *8^ _tozrte.

* W powdki !.I470):

Od wieku w rudzie przejrzana. Bogiem Oćcem przeżegnana. By jego synu matka była. toby smutne ucieszyła > plemię.

•“* są OOWodyL. _.„v,,e jak np. Pieśni Łysog^? aciowo znane dzięki odpisom sporządzonym J najwcześniejszych badaczy naszej dawnej poezji.

Kolędy polskie. Pieśń, okresu Bożego Narodzenia dopi**, vtx w zaczęto nazywać kolędami , pastorałkami. Wśród wcze^. h „azw pieśni piosenki, kantyk,, symfonie, hymny - wi**

^SZyC aTzwia^ku z tym świętem. Można za taką uznać nazwę nomiy, wyrażało zw ą _n ' ■    franciszkańskim zwyczajem naboi-

rodzaj ^k°^ⁿbk ^Pk0, _{skl (zob}. w rozdz. 13. Pobożność śpren^ Si piątko j-    ;“1“

£ ssęsSKtfSrt    - -

z czeskiego i wpisana do Kodeksu Jana - ⁷ na też w dwu innvch ^ - ¹ »/* ~~

59. pieśni (głównie bożonarodzeniowych) zaehm * ^as?c*au**⁴    rawa'^vybfv, „irkiewicz (2002, s. .    . j_ci

*«*»*„55,M^$***££***> *» “““

repertuar Kancjonale kórnickim (1551 1555). jedn_ak ^P°^loWlt Jej    . po¹⁷'^’

nienia wcześniejszych kolekcji, niektóre jak np p_ie<^ ^dow°dy J !i,H ⁱ'^v3 (ok. 1470) częściowo znane dzięki odpisom ^C'" ^Lvtr"' najwcześniejszych badaczv na*-*- *

Adamowo.

... t i4Z4), a rozpozna-_.„u*.<icn. Zdrów bądź, królu anjelskiktm *v ciele przyszły - już w określeniu odbiorcy modlitewnego zawołania, które dziś brzmiałoby Bądź pozdrowiony, inicjuje podwójny tor narracji: „do nas na świat” to znaczy do całej ludzkości z nieba, ale i do nas tutaj jako zgromadzenia obchodzącego święto

Bożego Narodzenia, którego stałym elementem jest wizerunek dzieciątka w żłobie.

W porządku myślowym utwór ten należy czytać po Bogurodzicy. Jak wiemy dyskusyjnym jej miejscem było „spuści nam - prośba do Marii, aby zrobiła to. co zrobiła przyjęła do swego łona Syna Bożego, by mógł się urodzić jako człowiek. Również tej prośbie poświęcona jest osobna, jeszcze XlV-wieczna pieśń Maryj⁰ czysta dziewice (WR, s. 238), w której zresztą tak samo jak w Bogu-ro zicy współbrzmi apel wstawienniczy, tu może głośniej, ale jednak pjesń aranżuje niejako moment, w którym anioł zwiastuje „Zdrowa jes Maryja”. Są w niej elementy - jak zdanie „[Ty] z nas pirwsza oJJo/J sugerujące, że to Maryja swoją medytacją nad psalmem

„sprowokowała” Rozprawę w Niebie, co znamy w innych 230

Temat Zwiastowania szczegółowo relacjonuje długa pieśń Ra-Lici Mww powiedam (°k- ^{,444; WR}* ^s- ²⁴¹). będąca dialogiem mię-f dwojgiem uczestników tego zdarzenia, których słowa wprowadza rarrator-twórca. Na wstępie sięga do proroctw Izajaszowych, zapodających przyjście Odkupiciela, który „wykupi z nędze ubostwo” jdokona tego „Nie za ziemskie pieniądze, Ale swą krwią niewinną" iWR. s. 242). Również Bądź pozdrowiony wspomina w pewnej wer-o „ojcach świętych”, którzy od dawna Chrystusa ‘pożądali’. To wszystko, co w teologii chrześcijańskiej objaśnia rolę Chrystusa, ujęte jest w koncepcję rekapitulacji, tłumaczącej okoliczności, w których dokonało się odkupienie grzechu pierworodnego przez mękę. i przez włączenie wszystkich, którzy w to uwierzyli, w jedno mistyczne ciało Kościoła, którego głową jest Chrystus. Bóg w tej osobie obejmuje ponownie przywódczą opiekę nad stworzonym światem. Najistotniejszy punkt w ekonomii zbawienia — kwestię dlaczego odkupicielem musiał zostać Bóg, wyjaśnił Anzelm z Can-terbury w traktacie Cur Deus homo. Rozstr/ąsająca tę kwestię Trójca sw. musiała odpowiedzieć na pytanie, dlaczego „ku wysswolyeniyu rodzaia człowieczego od grzechy prz i rodzonego, any Angyol, any człowiek, any ynne przyrodzenye nye genym obrzandcm statczicz tjye mogło, ieno sam Christus tho wysswolyenye moezen był obrzan-^<tacz" l^sPnwa chędoga, transłit. LR III 6) j Materiał rekapitulacyjny najlepiej się mieści w czasie adwen-^óry łatwo skupia kluczowe składniki teologii zbawienia: ^r/c ** ^{1 w}ybór wykonawcy odkupienia, Zwiastowanie i bliskie