Obraz 9

„Nic łatwiejszego, jak psałterz tłumaczyć _n , szcuo, jak go rozumieć” — powiedział trafnie Bruckn^^S-_s 779). Jednak każde tłumaczenie jest przejawem p_CWlK. ^{]% | nia. Szczególną robotą literacką łączącą przekład i rozumień,^*-rałraza. Zwłaszcza w czasach, kiedy istotą edukacji iest ^JCsife-

_____    .    edukacji jest pr/cka?

autorzy uciekać się będą do takiej formy załatwiającej dw_a n_r za jednym zamachem. Przykładem rymowana parafraza ^J pieśniami, pióra Władysława z Gielniowa (Ad cantica canti_COnl ** Księgę psalmów przetworzył polską prozą Mikołaj R_c; frazując Psalmontm omnium interpretatio J. van den Campen w swoim Psałterzu Dawidowym (1541?) jest jeszcze katolik i „twardo stoi przy alegoryzacji średniowiecznej” (Bruckner). ^ Droga parafraz prowadzi do twórczości inspirowanej jaki^ wzorem. Na tej drodze można umieszczać poetyckie przekłady, któ. rozmaicie traktują sprawę wierności oryginałowi. Spójny przekłady, wielkiego korpusu, jak Księga psalmów jest zawsze twórczym osiągnięciem. Zdarzało się, że twórcę zdolnego do tworzenia takich dzieł honorowano oficjalnie. Chcemy wierzyć, że uczynił tak w 1546 r. sejm w Krakowie nagradzając Reja królewską darowizną w postaci wsi Temerowce: „Nicolao Rej vati polom> alias rymarzowi”.

Sam przyznał sobie tytuł poety epickiego Kochanowski który uważał swój psałterz za tytuł do ogłoszenia, że wspiął się „na skałę pięknej Kalijopy" a więc muzy epiki. Krzysztof Obrcmski (1995) wyjaśnił, na czym polega ta epickość psalmów. Jest to ujęcie średniowieczne, spotykane u Izydora z Sewilli, uznającego Mojżesza za pierwszego poetę, który jeszcze przed Homerem śpiewał heksa-metrem Księgi Powtórzonego Prawa. Oczywiście kto włącza chrześcijaństwo do jednolitej historii, nie ma innego wyjścia, niż nazwać biblijne księgi pieśnią heroiczną, gdyż była to forma najbardziej prestiżowa. Rzeczywiste przekonanie o historyczności czynów opisanych w Starym i Nowym Testamencie sprawia, że wszelkie pisanie o uczestnikach tamtych wydarzeń musi mieć wymiar epicki.

Psalmista staje przed Bogiem i samotnic, i we wspólnocie. (•■•) bóg^{1 n3}j\ wy rany to stałe odniesienie, które psalmistę -podnosi* i ‘poszerza*. (•••> iakiT t °.^,iryc7nc J^a - 3le także niezwyciężony król. władca i wódz.

: . ^{80 0 Wlc}’k ^nar°du. także i wybranego, w swej społecznej naturze i hi^slor>

^{6 JCSt postaci}4 epicką. (Obrcmski 1995. s. 141)

historyczności można dostrzec

Hit chodzi tu O stosowność etykiet, czystość gatunkową itd , funkcje tekstu: czy jest postrzegany jako sprawczy wobec histo-osobiste westchnienie ** Dtetość o to zapewnienie

i/»..... . _nlo(ł|itvv nic wywodzących się z Biblii. Wczesne-

*>^e!f    Mść ń papieżu Urbanie (Kraków 1514;

modlitwy za umierających powstają jako część ił.*-³¹¹'³ _r-,_eŁIólach legendę o śmierci grzesznego papieża, który *****pr/ed‘potępieniem dzięki modlitwom pewnego t** ^UChT,nl"n-i” 1 egendv etiologiczne dotyczące modlitw po-

"tększość modlitw „katechizmowych

tchnień, którym wagę nadaje porządek pre tgura J    _tw0_

wzdycha jak dawny psalmista. Odwraca> ^s*    ₀£wacji.

rzywem a dziełem: wcześniej poeci u/>    ‘    . _taw _p0sta-

, zmysłowego doświadczenia, aby nadać plastycz >    potem

ciom. które chcieli przekonująco przedstawić, np- ._oryzujqc je I odwrotnie, chcą pokazać własne dośw.adczen.e

ptzez prcfiguracje. Wypełniają w ten sposo tmsję P_mancypuj_{e się} miania innym treści swojego doświadczenia, bałoby, nie pod-najpierw w sytuacjach ekstremalnych - ra ości    _anowski_ego

legających perswazji. Tak w antystoickiej mowie Kochano Przy pogrzebie rzecz:

iz.,1 wlowyutmskali chcąc to świa-

Sila sobie ludzie mądrzy dawnego wieku (..• b ^ _c/jowickowi me hyc ^,u wymieść, że przygody, nieszczęście i smętki "^^/Ł "■ ^ _| wytrzymać może. (•••) ciężkie ani silne, ale temu wszystkiemu rozum dobrze z ^ _nj_c mogą. ho trud-^m4dre i szerokie wywody smętku i żałości ludzkiej P° ^,l ^mienne ani żelazne, ^no Jest / przyrodzeniem walczyć, a serce człowiecze mo    _c0 sam człowiek

jakiego żadna troska i żaden żal nie ruszy — ^a,c '    czuje, tak z nieszczęścia

¹ z tegoż ciała stworzone, które jako radość i pociec^ ę ^ j_aj Bożo. aby nie lak ¹ ' przygody forsować siy musi. Doświadczamy tefc^0 często, ale zaiste, doświadczamy. (Dziełu    ^s