Obraz"2

,v przypadku jej niem. Podstawą ez uprawnione-wych informacji zekucji.

;nie się organów kucję alimentów, ^acy postępowa-cużnik, o stanie ja przekazywała egzekucji, gdyby r ć sąd. Ustawa alimentacyjnych, r eh świadczeń, c lecz nie mogły ec dłużników ali-r.'., ale rozszerzy-lazek przeprowa-rriejsca zamiesz-iwach zwrócić się ć o żenią wniosku acyjnego do reje-d : żyć wobec osób

awnej dotyczącej jm, które faktycz-zn iść niepozosta-była wykorzysty-adczeń rodzin-separacji oraz r.osci, a często nie-ZUS, służyły omi-zapobiegać takim : tnie wychowują-razem z jego ojcem

mduszu alimenta-v. adczeń alimen-:i^;ac odpowiednie o pomocy społecz-ze zmianą ustawy ei koncepcji ochro->v. tej dziedzinie są instytucji, nakłada-ażdej rodziny znaj

dującej się w trudnej sytuacji materialnej i społecznej. Powinno to zwłaszcza dotyczyć rodzin niepełnych. Jednakże regulacja prawna nie może zachęcać do rozpadu rodziny ani stanowić zagrożenia dla trwałości małżeństwa. Dlatego omawiana ustawa nie tylko starała się położyć kres fikcjom samotnego wychowywania dzieci, ale wspierała także rodziców faktycznie samotnych. Należy również podkreślić, że ówczesny system świadczeń alimentacyjnych był zdecydowanie bliższy zasadom prawa rodzinnego i zasadzie pomocniczości niż poprzednia regulacja. Stwarzał on wiele mechanizmów, których celem było skuteczne wyegzekwowanie alimentów od osób najbliższych wobec uprawnionego. Jednakże ustawa nie wytrzymała próby czasu, nie spełniła społecznych oczekiwań i musiała ustąpić koncepcji reaktywacji funduszu alimentacyjnego, wzorowanego jednak na rozwiązaniach wypracowanych przez ustawę o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej.

10.2.2. Pomoc osobom uprawnionym do alimentów

Dostarczanie środków utrzymania osobom, które nie są w stanie samodzielnie zaspokoić swoich potrzeb, a w szczególności dzieciom, jest w pierwszej kolejności obowiązkiem członków ich rodziny wskazanym w kodeksie rodzinnym i opiekuńczym. Niemniej konstytucyjna zasada pomocniczości nakłada na państwo obowiązek wspierania osób ubogich, które nie są w stanie samodzielnie zaspokoić swoich potrzeb i nie otrzymują należnego im wsparcia od osób należących do kręgu zobowiązanych wobec nich do alimentacji. Tym osobom wsparcia udziela się poprzez instytucje publiczne, podejmując jednocześnie działania zmierzające do zwiększenia odpowiedzialności osób zobowiązanych do alimentacji. Od 1 października 2008 r. podstawową instytucją, wokół której koncentrują się przedmiotowe działania jest fundusz alimentacyjny, przywrócony przez ustawę z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 1, poz. 7 z późn. zm.). Fundusz alimentacyjny stanowi system wspierania osób uprawnionych do alimentów środkami finansowymi z budżetu państwa. Ustawa nie jest powrotem do idei funduszu alimentacyjnego sprzed lat. O samym funduszu mówi niewiele, koncentrując się na świadczeniach alimentacyjnych i działaniach wobec dłużników alimentacyjnych. W dużej mierze wskazany akt jest powtórzeniem przepisów ustawy o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej. Zasadniczą różnicą jest rozszerzenie kręgu podmiotów uprawnionych do świadczeń oraz podwyższenie kryterium dochodowego. Ustawa określa obowiązek badania faktycznej sy-tuaq'i ekonomicznej osób uprawnionych i weryfikowania zasadności wypłacania świadczeń, ponadto wzorem ustawy o pomocy społecznej wprowadzono możliwość wstrzymania wypłaty świadczenia oraz jego zamianę na postać rzeczową w przypadkach marnotrawienia wypłacanych kwot. Ustawa, podobnie jak jej poprzedniczka z 2005 r., kładzie nacisk na konieczność dochodzenia alimentów od członków rodziny, obliguje w ten sposób podmiot wy-

reaktywacja funduszu alimentacyjnego i wypłata zaliczki

229