Obraz"8 2

Powierzchnią pomiesrezen lub ich części kondygnacji o wysokości w świetle od 1.40 m do 2JO m zalicza się do powierzchni użytkowej budynku w 50%. a jeżeli wysokość jest mniejsza niz 1.40 m. to powierzchnię tę pomija się. Rada gmaay w drodze uchwały określa wysokość stawek podatku od nieruchomości, z tym ze sówki ar mc mogą przekroczyć rocznie w 2005 roku |    1> orf gruntów

a) związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, bez względu na sposób zakwalifikowania w ewidencji gruntów i budynków — 0.66 zf od I m~ powierzchni.

b)    pod jeziorami, zajętych na zbiorniki wodne retencyjne lub elektrowni wodnych - 3.52 z! od I ha powierzchni.

c)    pozostałych - 6.0! zł od I m³powierzchni użytkowej.

2) od budynków lub ich części:

a) mieszkalnych - 0,54 zł od 1 m² powierzchni użytkowej. b| związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz od budynków mieszkalnych lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej — 17,90 zł od I m^ł powierzchni użytkowej, cf zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie obrotu kwalifikowanym materiałem siewnym — 8,37 zł od 1 m² powierzchni użytkowej.

d) zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług zdrowotnych - 3,61 zł od I m² powierzchni użytkowej, e> pozostałych - 6,01 zł od I m² powierzchni użytkowej,

3) od budowli - 2% ich wartości bieżącej określanej na początku roku podatkowego.

Należy podkreślić, że zgodnie z władztwem podatkowym, które w przypadku podatku od nieruchomości reprezentuje rada gminy, może ona zróżnicować wysokość stawek tego podatku dla poszczególnych rodzajów przedmiotów opodatkowania, uwzględniając ich lokalizację, rodzaj prowadzonej działalności gospodarczej, rodzaj zabudowy, przeznaczenie i sposób wykorzystania gruntu. Pbdasrk od nieruchomości od osób fizycznych ustala w drodze decyzji organ podatkowy właściwy ze względu na miejsce położenia przedmiotów podlegających opodatkowaniu

Dokonując oceny tego podatku, należy wskazać, że obowiązujące zasady wymiaru nie respektują klasycznej zasady podatkowej, jaką jest uwzględ-tnie zdolności podatkowej podatnika przy zapłacie podatku. Otóż, istniejące edy wymiaru podatku od nieruchomości tej zasady nie przestrzegają, gdyż drrriotem opodatkowania jest powierzchnia gruntów i budynków. A zatem powierzchni gruntu dobrze ekonomicznie położonego oraz Im³ drogiego

~WM

Syswm podatkowy Ijogo ctankuryitjta

budynku mieszkalnego obciążone są laką samą stawką podatku jak I m' grantu źle usytuowanego ekonomicznie i I m² taniego budynku mieszkalnego. Zasada ta jest respektowania jedynie w przypadku budowli.

Podatek od nieruchomości w aktualnej postaci jest podatkiem niesprawiedliwym. Nie respektuje zasad gospodarki rynkowej i zasad podatkowych. Jego czas już minął. Należy go zastąpić podatkiem katastralnym, w którym podstawą wymiaru jest wartość rynkowa nieruchomości lub wartość czynszowa. Podatek ten powinien zastąpić także istniejący dotychczas podatek rolny, który ma wiele wad strukturalnych (nie jest też ich pozbawiony podatek leśny).

6.4. Podatek leśny

Podatek dotyczący lasów w 2002 r. został zmieniony ustawą z 30 października 2002 r. o podatku leśnym¹⁰. Od 2003 r. obowiązuje nowy podatek leśny. Zanim przedstawię jego nową inżynierię, warto wskazać na przeszłość dotyczącą opodatkowania lasów. Począwszy od 1991 r. do czasu zmian mieliśmy do czynienia z podwójną formułą podatku leśnego. Obowiązywał inny podatek dla lasów, które miały tzw. plan urządzeniowy, i inny dla lasów, które były pozbawione takiego planu.

Lasy mające plan urządzeniowy obciążone były wyższym podatkiem w stosunku do lasów nie mających go. Przedmiotem opodatkowania dla lasów z planem była ich wartość użytkowa. Określano ją przez współczynniki przeliczeniowe. Te z kolei były zróżnicowane i ich wysokość uzależniona była od składu gatunkowego drzew tworzących drzewostan oraz od klas bonitacyjnych drzewostanu. Podstawą wymiaru tego podatku była suma wartości użytkowej lasu. Ustalano ją, mnożąc hektary fizyczne lasu przez odpowiednie współczynniki. W efekcie ustalano sumę hektarów przeliczeniowych podatkowych leśnych, po czym do tej podstawy odnoszono stawki podatku leśnego. Dla lasów z planem urządzeniowym obowiązywała stawka wynosząca równowartość 0,200 nr drewna tartacznego iglastego. Prezes GUS na potrzeby wymiaru tego podatku corocznie ogłaszał cenę drewna. Wynosiła ona w 2002 r. 111,21 zł/m³, stanowiąc równowartość 0,200 m³ drewna wynoszącą 22,24 zł. A zatem las charakteryzujący się przeciętną wartością bonitacyjną drzewostanu, w którym dominowały sosny, opodatkowany był w 2002 r. stawką podatku leśnego wynoszącą 22,24 zł z 1 ha przeliczeniowego.

Nieco inne zasady wymiaru podatku leśnego stosowane były dla lasów, które nie miały planu urządzeniowego. Zasady te były uproszczone. Przedmiotem opodatkowania była powierzchnia takiego lasu wyrażona w hektarach fizycz-

* DzU z 2002 r. Nr 200. pot. 1682.