Obraz (133) 2

SY

⁵⁰ Por. na temat W. Weintraub, Poeta i prorok.

³¹ A. Mickiewicz, Dzieła, t. XI: Literatura słowiańska, s. 422,

⁵² T. Mann, Doktor Faustus, tłum. M. Kurecka i W. Wirpsza, Warszawa 1960, s. 303 i 313.

³³ W. Blake, Zaślubiny Nieba i Piekła, tłum. W. Juszczak, [w:] Manifesty romantyzmu 1790-1830. Anglia, Niemcy, Francja, wybór tekstów i oprać. A. Kowalczykowa, Warszawa 1975, s. 30.

⁵⁴    W. Weintraub, Poeta i prorok, s. 228.

⁵⁵    S. Kołaczkowski, Portrety i zarysy literackie, s. 94.

³⁶    A. Mickiewicz, Dzieła, t. X, s. 224.

³⁷    Tamże, t. VI, s. 7. Podkr. moje - H. K.

⁵⁸ Z. Kępiński, Mickiewicz hermetyczny, s. 171—172.

³⁹ Por. W. Weintraub, Poeta i prorok, rozdz. X: „»Ustęp« a profecja”, s. 263. Autor stwierdza: „[...] w studiach o Dziadach wielokrotnie nawracało przypuszczenie, iż pierwszą redakcję Ustępu napisał Mickiewicz jeszcze w Rosji i że tekst, jaki dziś znamy, jest przeredagowaną wersją owego poetyckiego dziennika podróży”.

⁶⁰    Por. tamże.

⁶¹    Por. tamże, s. 262.

⁶²    Por. Z. Stefanowska, Świat owadzi w IVczęści „Dziadów”, [w:] Próba zdrowego rozumu.

⁶³    W. Weintraub, Poeta i prorok, s. 272.

⁶⁴    Por. S. Pigoń, Zawsze o Nim. Studia i odczyty o Mickiewiczu, Kraków 1960, s. 121. „Przyjdzie rychło i nieuniknienie - twierdzi Pigoń -wiosna wolności, a poprzedzi ją tryumf straszliwego żywiołu, gniewny odruch potęg przez tyle czasu skrępowanych, powódź buntu

⁶⁵    Por. M. Janion, Kuźnia natury, [w:] tejże, Gorączka romantyczna, s. 264-266.

⁶⁶    M. Janion, Reduta, s. 503.

⁶⁷    Zob. w tym kontekście książkę Magdaleny Saganiak: Człowiek i doświadczenie wewnętrzne. Późna twórczość Mickiewicza i Słowackiego, Warszawa 2009. Zob. tekst Aleksandra Nawareckiego: Arcydziełko, [w:] tegoż, Mały Mickiewicz. Studia mikrologiczne, Katowice 2003.

⁶⁸    Por. I. Dąmbska, O funkcjach semiotycznych milczenia oraz Dodatek Milczenie jako środek taktyczny i kategoria etyczna, [w:] tejże, Znaki i myśli.

Wybór pism z semiotyki, teorii nauki i historii filozofii, Warszawa-Poz-nań-Toruń 1975.

⁶⁹    J. Przyboś, Czytając Mickiewicza, Warszawa 1965, s. 10.

⁷⁰    C. K. Norwid, Wieczór w pustkach {Fantazja), [w:] tegoż, Pisma wszystkie, t.1: Wiersze, cz. 1, s. 29. -

⁷¹    A. Mickiewicz, Dzieła, t. XI: Literatura słowiańska, s. 422.

⁷²    C. K. Norwid, Rzecz o wolności słowa, [w:] tegoż, Pisma wszystkie, t. 3: Poematy, s. 573.

⁷³    J. Przyboś, Czytając Mickiewicza, s. 125, 126, 129. Podkr. moje -H.K.

EPILOG. NOC FAUSTA, NOC KONRADA...

¹    Zob. dwa tomy prac: Postacie i motywy faustyczne w literaturze polskiej. Materiały Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej Białystok 23—26 października 1997 r., pod red. H. Krukowskiej i J. Ławskiego, 1.1, Białystok 1999, t. II, Białystok 2001; A. Pomorski, „Ten bardzo poważny żart”, [w:] J.W. Goethe, Faust. Tragedia, przeł. i posłowiem opatrzył A. Pomorski, Warszawa 1999; K, Lukas, Obraz świata i konwencja literacka w przekładzie. O niemieckich tłumaczeniach dzieł Adama Mickiewicza, Wrocław 2008, s. 57-76; Między Oświeceniem i Romantyzmem. Kultura polska około 1800 roku, red. J. Z. Lichański, współudział B. Schulze, H. Rothe, Warszawa 1997. Tu prace P. Roguskiego, S. Makowskiego, W. Szturca i M. Cieśli-Korytkowskiej.

²    J. Iwaszkiewicz, Księżyc wschodzi. Dzieła. Powieści (1), Warszawa 1958, s. 44.

³    Por. P. Hazard, Myśl europejska w XVIII wieku od Monteskiusza do Lessinga, przeł. H. Suwała, wstęp S. Pietraszko, Warszawa 1972, s. 48, 256.

⁴    Zob. hasła Z. Sinko, Youngizm i Osjanizm, [w:] Słownik literatury polskiego oświecenia, red. T. Kostkiewiczowa, Wrocław-Warszawa-Kraków 2006; Z. Sinko, Z zagadnień recepcji „Sądu ostatecznego” i „Myśli nocnych” Edwarda Younga, „Pamiętnik Literacki” 1972, z. 2; J. Strzetel-ski, Wstęp do: J. Macpherson, Pieśni Osjana, przeł. S. Goszczyński, Wrocław—Kraków 1980; M. Szyjkowski, Edwarda Younga „Myśli nocne”