Obrázek (28)

intensyfikacji walki z przestępczością, do wzmożonej ochrony porządku publicznego i dbania o bezpieczeństwo obywateli. Wałęsa nalegał na szybkie ukaranie Bagsika i Gąsiorow-skiego, właścicieli przestępczej spółki „Art B”, na skuteczne reagowanie na nowe formy przestępczości. Za małą efektywność wymiaru sprawiedliwości w tym zakresie obciążano niesłusznie prezydenta, jakkolwiek nie był on w stanie więcej egzekwować, ponieważ wykraczałby poza swoje kompetencje.    _

W okresie prezydentury Wałęsy funkcjonowało pięć gabinetowi było sześciu premierów. Tworzenie efektywnej władzy wykonawczej, cieszącej się poparciem społecznym i akceptacją głównych sił politycznych w kraju, nie było rzeczą łatwą. Już po złożeniu przysięgi Wałęsa natrafił na odmowę współpracy ze strony premiera Mazowieckiego i Unii Demokratycznej. Musiał więc powołać rząd rekrutujący się z polityków i działaczy „drugiej czy trzeciej ligi”. Stając na gruncie zasad demokratycznych i konstytucji, aktywnie włączył się w tworzenie kolejnych ekip rządowych, rezerwując sobie prawo desygnowania ministra spraw zagranicznych, spraw wewnętrznych i obrony narodowej. Starał się współpracować z premierami i kolejnymi rządami i wyrażał wielokrotnie niepokój, że współpraca ta (szczególnie z rządem Olszewskiego i Oleksego) nie układa się najlepiej. Prezydent utrzymuje żywe kontakty z głównymi postaciami politycznymi i spotyka się w Sejmie z klubami parlamentarnymi. Jedno z tych spotkań, mianowicie z klubem Unii Wolności po tzw. sprawie drawskiej, przekształciło się w budzącą zgorszenie, wyreżyserowaną i obliczoną na polityczne zyski napaść na prezydenta.

Polityczna dojrzałość, energia i inicjatywa prezydenta ujawniły się szczególnie w trudnych dla III Rzeczpospolitej sytuacjach.    ...    ..... 1

Do trudnych sytuacji należały niewątpliwie rządy 01szew-_ skiego, który z inspiracji Jarosława Kaczyńskiego został premierem. Wałęsa początkowo nie zaakceptował składu rządu, gdy jednak Sejm nie przyjął dymisji premiera (214

posłów głosowało za Olszewskim, co świadczyło o słabej I lozycji premiera), Wałęsa znalazł się w opałach. Gdy minis-Icr obrony narodowej Parys zaczął robić czystkę i usunął admirała Kołodziejczyka, Onyszkiewicza i Komorowskiego,

I u czydent poczuł się zagrożony i wymusił dymisję Parysa. Konflikty z Olszewskim nasiliły się w związku z tzw. polityką wschodnią, którą premier chciał prowadzić w sposób ryzykowny i niezależny. Odejście Olechowskiego z funkcji ministra Imansów, nasilające się trudności gospodarcze (MFW nega-l ywnie ocenił akutalną politykę gospodarczą) skazywały rząd na dryfowanie... Miary niepowodzeń Olszewskiego dopełniła < lyletancko przeprowadzona lustracja, która groziła dyskredytacją moralną elit politycznych i destabilizacją kraju. Wałęsa i tym razem stanął na wysokości zadania; po drama-lycznej sesji sejmowej, w toku której przemówił premier, rząd nie uzyskał wotum zaufania. Oficjalny wniosek o odwołanie premiera Wałęsa złożył 4 czerwca 1992 r.

W filmie Jacka Kurskiego Nocna zmiana przedstawiono wydarzenia poprzedzające odwołanie rządu; Wałęsa m i ino stronniczości Kurskiego zaprezentował się jako poili yk odpowiedzialny i dojrzały (co w końcowej scenie odnotował Jacek Kuroń) w przeciwieństwie do deklamującego premiera i ziejącego nienawiścią „nawiedzonego” Macierewicza.

Z następnym premierem, Hanną Suchocką, i jej rządem w ipółpraca Wałęsy układała się na ogół pomyślnie. Rząd ten mógł odnotować sukcesy ekonomiczne, wzrost inwestycji kapitału zagranicznego, uporządkowanie spraw administ-mcyjnych (dzięki działalności Jana Marii Rokity). Paupery-irja pracowników budżetowych, wzrost bezrobocia, nie-i n lolna prywatyzacja nasiliły wszakże niezadowolenie społe-■ ne i wywołały fale strajków. Wotum nieufności wobec i pdu Suchockiej złożone w Sejmie przez „Solidarność” powodowało kryzys polityczny i rozpisanie wyborów do ' •••jmu. Przed wyborami Wałęsa przestrzegał przed zwycięst-•' ni lewicy postkomunistycznej i proponował sojusz Unii Wolności, który ta odrzuciła. Na początku 1995 r. nastąpiło