Odyseja 4,5,6 ks

384

IV. Zerwany układ — Przegląd wojska

Na skutek porażki Parysa Helena ma być wydana Acha-jom i wrogie wojska mają zaniechać walki. Atoli na zebraniu bogów Hera, oburzona, że w ten sposób Trojanie ujdą przed jej gniewem, wymusza na Dzeusie obietnicę, że Troję spotka zagłada. Atena, również przeciwniczka Trojan, zachęcona przez Herę, schodzi na ziemię i nakłania Lika Pandarosa, aby ugodził strzałą Menelaosa i zerwawszy układ na nowo rozpętał wojnę. Menelaos odnosi ranę, którą rychło jednak leczy przyzwany lekarz Machaon. Tymczasem Trojanie znowu się zbroją i ruszają do bitwy, Agamemnon zaś obchodzi szyki achajskie i niektórych, jak Idomeneusa, Ajasa, Nestora, stojących już w pełnym uzbrojeniu, chwali za gorliwość, innych natomiast, jak Menesteusa, Odyssa, Diomedesa, którzy nie zorientowali się jeszcze w wypadkach, karci za opieszałość. Wkrótce dochodzi do bitwy, w której Trojan wspomaga Ares i Apollon, Achajom zaś na czele innych bogów ducha dodaje Atena; po obu stronach padają trupy.

V. Przewagi Diomedesa

Achajowie szerzą wśród Trojan spustoszenie. Nad wszystkimi góruje męstwem Diomedes, wspierany przez Atenę, która uprowadza Aresa z pola bitwy. Ale i sam bohater raniony przez Pandarosa sroży się coraz bardziej: Pandarosa, który najpierw walczył pieszo, a potem z rydwanu Eneasza, zabija, Eneasza zaś rani głazem w chwili, gdy osłaniał ciało przyjaciela. Afrodycie ratującej syna z niebezpieczeństwa zadaje ranę w rękę. Z kolei Iryda uprowadza boginię w rydwanie Aresa na Olimp, gdzie Afrodytę przygarnia i pociesza jej matka Dione, a inni bogowie z niej szydzą. Porzuconego przez Afrodytę Eneasza Apollon wyrywa z rąk Diomedesa i uniósłszy na zamek trojański uzdrawia, po czym przyzywa w bój Aresa. Za jego zachętą Trojanie walczą coraz dzielniej. Wkrótce też Eneasz wraca na pole bitwy. Achajowie nie ustępują w męstwie przeciwnikom i po obu stronach ginie wielu bohaterów, wśród nich Tlepolemos zabity przez Sarpedona. W końcu Achajowie zaczynają się cofać. Na pomoc przybywają im z Olimpu Hera i Atena i na głos Hery nowy zapał wstępuje w Greków. Napomniany i wsparty przez Atenę Diomedes rani nawet Aresa, który czym prędzej uchodzi z pola bitwy na Olimp, by zaleczyć odniesioną ranę. Za nim podążają boginie.

VI. Pożegnanie Hektora z Andromachą

Gdy z kolei wojsko trojańskie zwróciło się do ucieczki, wieszczek Helenos nakłania Hektora, aby zarządził na zamku trojańskim publiczne modły do Ateny. Hektor, pchnąwszy znowu swoje oddziały do bitwy, udaje się do miasta. W czasie bitwy dochodzi do spotkania między Diomedesem a wodzem Lików, Glaukosem; przed starciem jednak bohaterowie przypominają sobie związki gościnności łączące ich ojców i zamieniwszy broń rozchodzą się bez walki. Za radą Hektora i starszyzny trojańskiej Hekabe i pozostałe matrony składają w świątyni Ateny ofiarny peplos i zanoszą modły o ocalenie ojczyzny. Tymczasem Hektor, złajawszy siedzącego w domu Parysa i poleciwszy mu ruszyć do boju, na próżno szuka w pałacu swej żony Andromachy. Wychodząc z miasta spotyka ją wraz z synkiem Astianaksem u Skajskiej Bramy, gdzie odbywa z nią ostatnią rozmowę. Za bratem wkrótce podąża Parys.

17 Odyseja