/
stronica 4 E\ SO 140-4:1998
W niniejszym arkuszu normy ISO 140, mają zastosowanie definicje podane w iSO-3 następujące cefinicje.
3.1 poziom średniego ciśnienia akustycznego w pomieszczeniu: Dziesięć logarytmów dziesiętnych ze stosunku średniej w czasie i przestrzeni kwadratów ciśnienia akustycznego do kwadratu ciśnienia odniesienia; średnia przestrzenna jest wyznaczana z całego pomieszczenia, z wyjątkiem tych części, gdz:e istotny wpływ ma bezpośrednie promieniowanie źródła lub bliskie pole powierzchni ograniczających (ścian itp. jest on wyrażony w decybelach.
Zwykle w praktyce mierzone są wartości poziomu ciśnienia akustycznego Lj. W takim przypadku poziom L określony jest wzorem:
dB
gdzie Lj są wartościami poziomów ciśnienia akustycznego L: do Ln w różnych n punktach pomiarowych w komorze.
3.2 różnica poziomów, D: Różnica, w decybelach, uśrednionych w czasie i przestrzeni poziomów ciśnień akustycznych wytwarzanych w dwóch pomieszczeniach przez jedno lub więcej źródeł dźwięku znajdujących się w jednym z nich:
(2)
D = L,-L2
gdzie
L1 jest średnim poziomem ciśnienia akustycznego w pomieszczeniu nadawczym;
L2 jest średnim poziomem ciśnienia akustycznego w pomieszczeniu odbiorczym.
3.3 znormalizowana różnica poziomów, Dn: Różnica poziomów sprowadzona do powierzchni pochłaniającej odniesienia w pomieszczeniu odbiorczym:
(3)
= D-10lg—dB A)
gdzie
D jest różnicą poziomów, w decybelach;
A jest równoważnym polem powierzchni dźwiękochłonnejN4) pomieszczenia odbiorczego, w metrach kwadratowych;
A0 jest powierzchnią pochłaniającą odniesienia, w metrach kwadratowych (dla pokoi w mieszkaniach lub w pokojach o porównywalnych wymiarach A0 = 10 m2).
3.4 wzorcowa różnica poziomów, DnT: Różnica poziomów sprowadzona do czasu pogłosu odniesienia w pomieszczeniu odbiorczym:
gdzie
D jest różnicą poziomów, w decybelach;
T jest czasem pogłosu w pomieszczeniu odbiorczym;
7"0 jest czasem pogłosu odniesienia; w mieszkaniach T0 = 0,5 s.
N4) Odsyłacz krajowy: W terminologii polskiej używa się również określenia „chłonność akustyczna”.
5