P1010922

Sfy/tstyka XVU

Sfy/tstyka XVU

nicm tnęafcośai: logiczność, jasność. stabilność. spójnoM,hierarchie ^u przypadku tych ostatnich mamy do czynienia z rrlnlywnośołą ,_C7'^{V pfłr}***«li Jednoznaczność waloryzacji wynika być meto stąd. Iz feministki. unik ^>°*^ny Ni*, o izolacjonizm. o oderwanie dyakureu kobiecego od wpływów zrótn!^ ^/Ary,,iu kontekstów. dowod/ą. żc kobiety sa otwarli* także nn unrtoSci kultuo, ' ^W|,nVch

^ ^pB,rł«rch,|.

ntj.

/.n wyróżnik jfyluthwkursufeministycznego u/Jinć nnlefcy nic tylko _Zcsn •. wych dla niego wartości, bowiem te. choć w mniejszym nnsilrniu i innei k,, rac ii. pojawiają się także w innych systemach, ale lakt, że w kontekście id_c? i'**^ feministycznej zyskują one określone konkretyzac je i nabierają specyficzny,.! ^>Wl' cieni aksjologicznych. By posłużyć się jednym choćby przykładem, chciaUi "* przypomnieć wątek macierzyństwa rozwi jany w eseistyce Julii Kristcyy KwaC* ria macierzyńska jest tu kształtowana w dialogu z innymi dyskursami: Freudów skim modelem psychoanalizy, kullcm maiyjnym w teologii chrześcijańskiej cjologiczną teorią odtwarzania przez kobiety roli bycia matką, a także wzorcam* funkcjonującymi w kulturze popularnej. Fikwofki mc interesują jednak ani kultu! rowc kody. ani społeczne praktyki macierzyństwa. Zajmuje ją kwestia kobiecych emocji związanych z macierzyństwem, doświadczanie zmian, jakie zachodzą w jej ciele podczas ciąży. Kristeva dokonuje reinterpretacji poglądów Freuda i Laca-na. przesuwając na dalszy plan wprowadzone przez nich wątki kompleksu Edypa i zw iązku z ojcem, króty wprowadza dziecko w porządek symboliczny. Na czoło wysuw a zw iązek dziecka z matką w okresie ciąży dziecko jest zdane na reguły i normy. iakie przekazuje mu matka. Kontrola matki ma wymiar cielesny (odżywia-nie), jak i emocjonalny (troska, miłość). W ten sposób Kristeya podkreśla doniosłość ciała w procesie konstytuowania się podmiotowości jednostki (por. Elliott 2007: 139-140).

Nieliczny zespół wartości, stanowiących wyróżnik stylowy, jest eksponowany w tekstach głównie w płaszczyźnie semantycznej. W planie wyrażania nośnikami nacechowanych stylistycznie znaczeń jest oczywiście leksyka: odnajdziemy t_u w iązkę terminów, właściwych tylko dla tej odmiany komunikacyjnej lub przez nią szczególnie eksploatowanych. Wystarczy wymienić kilka przykładów : fallocen-tnzm. arachnologia (jako nazwa twórczości kobiecej uwypuklająca zw-iązek między twórczością a codziennością), pajęczyca (jako metafora kobiety-pisarki, por. Borkowska 1996; Lebkowska 2002:376). Za wyróżnik należy uznać rów nież styl tropiczny. Choć tę cechę podziela feminizm z innymi dyskursami (artystycznym, retorycznym) Jednakże, systematyczny i bardziej szczegółowy ogląd wskazuje na cechy swoiste. Wyróżnikiem będzie tu w ięc nie tylko łatwo dostrzegalna metafo-

wypowiedzi. nic wwwgótny *yp hi*t«MryUi _|nfi .„.„wch sTcmlU rr.ąiennym ctnln kobity'„,;J^W^«*V\ «y^’J*j jest W mctnforn podwójnych koh^cych wSSjJS?' p^*’ ,_fCnnirnwnnłe pól leksykalnych wokół cklln <£’

trt»cjl £ '_/U,acc pisnnie/tekst kobiecy).    '^r,łry ^UtWu.wy-

c**⁰ *; "_nie /godzić Się ze stwierdzeniem V»_n \ >ijka t2Mi\, _/c ^. , ^rn“ ,rrcsow«.ć nas powinny trzy płiMZczy/ny. Ją*y _Wa / _kursU '^n,c ._ać hy tu ni* leżało. że w charakterystyce «yWm«j w rakcyi^na. * każda /. nich bywa w różnym stopniu aktywy* * w

typ⁰    ,'tyłu feministycznej., by pokazać, /c .sinieją takie typy praktytkomw

^Tdl- których pcHlstnwowym wyró/n.k.cn nic

r^ ló* <    ’tyli«yc/ⁿych. o H*<t„ n.mi W«. ^Sly. ,_v„

cg... I"¹¹! ^K _i7lI1 <wiota i jego akrjologr/acja wpisana w kułinnmg p„c„r«ń 4/ „rtCkpnań.    _h } .deotogicznych aspektów dyskursu jako środków nacc-

Ldnn»» P°^/n!\’₀. stylistyka korzysta z narządzi wypracowanych pr/czkojyii-howania W'?'**. _we j lingwistykę antropologiczną. Myślą. >* znacznie śmic-•ywi/ni. nauk* sp _wprowadzać do języka metodologicznego kategorie poją

pikncyjny^ch* _ik||cyjn«J. ani rod/aj szczególne, interakcji awbrfclwym .tr/cni^ ^runkiem ról społecznych 1 iłłokucyjnych. n ni wt _n,rl„nrvn' •«» . _rejc,_trńv« ,tyli«yc*i.ych. a hg<i, nim.    ^    ‘

ne V- Vnlłnr....... .......

, howania    ■ _lingWistykc antropologiczną. Myślą. >* znacznie śmie

reguic***-

śtrzeni komun

(streO-

|_vWjzin. nu^{ukl S}r _M oprowadzać do języka mctodologic/jicgo kategorie poją-einiżd°^lad P°\ . kulturowej - zwłaszcza kategorie: obrazu świata, podmio-owe l'ⁿ^^W,Sty dzenia perspektywy i profilowania, gdyż są one związane z *' ego P^unklU _ccsam» biorącymi udział w produkowaniu dyskursu: kategory-¹ j_slawowy^in,pr0^ _wania charakteryzowania (dclimowama), ustanawiania ram świata, na/yw _varto4ciovvama jego obiektów. Stanowią więc narządzie ^Z° .rnret3cyjⁿy^ch.°^r‘^l • _trony, opis skomplikowanych wewnętrznych podziałów ^,n\o/li^^iaj^ące,ZJC ! drugiej - splatając strategie i normy jednego stylu z płowych ^dySg^UrStvk kulturowych, pozwalajązmt«ęTrtow_a6dyn_amVk_s przehulam! innych prakty    _śćrozproSzen.e wyodrębnianych w męjkategoru

Lni komunikacyjnej. P*>

^:raWra    ... _orzc| M. Faski, Warszawa.

emski S.. 2000._J(;P _ _Poj?de itoywaęji w lingwisiyce.red. J Bannua-

U*.