P4280280

294 Systemy wznoszenie domów jednorodzinnych i małych wielorodzinnych

niórkowego. Stosując wyroby z betonu autoklawizowanego należy przestrzegać wymagań zawartych w PN-B-19301.1997, a z nieautoklawizowancgo - pomieszczonych w PN-B-19304:1997.

W systemie Ytong 1998 (102] ściany można wykonywać z bloczków ściennych, tzw. modułowych i dyli zbrojonych (rys. 6.15).

Rys. 6.15. Ścienne elementy z betonu komórkowego systemu Ytong wg [102]: a) bloczki, b) bloki modułowe, c) elementy (dyle) zbrojone

Bloczki ścienne (rys. 6.15a) są produkowane w trzech klasach wytrzymałości, co pozwala na wznoszenie budynków wielokondygnacyjnych. Bloczki mają profilowane powierzchnie czołowe, dzięki czemu można je łączyć na pióro i wpust bez potrzeby wykonywania spoin pionowych. Ponadto wprowadzono uchwyiy ułatwiające montaż elementów.

Bloki modułowe (rys. 6.15b) umożliwiają jednoczesne montowanie dwóch elementów za pomocą specjalnego chwytaka i minidźwigu. Konieczność zastosowania lekkiego sprzętu całkowicie rekompensują krótki czas budowy oraz mniejsza liczba roboczogodzin.

W budynkach o standardowej wysokości kondygnacji 260 cm można stosować zbrojone elementy ścienne, mające u góry otwory montażowe, Ściany działowe można wykonywać z trzech różnych bloczków i dyli ściennych (rys. 6.16).

Płyty stropowe o wymiarach 6000 x 625 x 200 (240, 300) mm oraz płyty dachowe o wymiarach 6000 x 500(600) x 75-300 mm są kształtowane ze zbrojonego betonu komórkowego.

W systemie Ytong z betonu komórkowego są produkowane również elementy uzupełniające, np. do wykonywania nadproży, dociepleń wieńców i inne.

Elementy z betonu komórkowego są niepalne.

Rys. fi. 16. Elementy z betonu komórkowego systemu Ytong przeznaczone do wykonywania ścian działowych wg (102): a) bloczki, b) elementy (dyle) zbrojone

Podczas wznoszenia obiektów przemysłowych (103) najbardziej celowe jest stosowanie wielkowymiarowych płyt ściennych stojących lub leżących, z któ-t)th można kształtować ściany osłonowe, wypełniające lub nośne. Długość tych płyt może sięgać 8000 mm, szerokość od 500 do 2000 mm, a grubość od 75 do 375 mm. Płyty stropowe i dachowe mogą mieć długość do 7500 mm (długość wspornika do 1500 mm), szerokość od 600 do 1250 mm i grubość od 75 do 300mm, ze stopniowaniem co 250 mm. Schemat hali w systemie Ytong pokazano na rys. 6.17.

W systemie Hebel stosuje się porobeton otrzymywany z cementu, piasku kwarcowego, wapna i wody. W wyrobach łych około 80% objętości stanowi po-wietize. Zmielony na mąkę piasek kwarcowy miesza się z wapnem, cementem i środkiem porotwórczym, a następnie w postaci szlamu wlewa się do formy. Z półzastyglych surowych bloków wycina się maszynowo (precyzyjnie) elementy budowlane, a następnie hartuje się je parą w reaktorze ciśnieniowym. Bloczki porobetonowc montuje się stosunkowo szybko, gdyż są łączone na pióro i wpust, leszcze szybciej można wykonywać ściany za pomocą elementów wielkowymiarowych Jumbo o wymiarach 1000 x 500 mm. Są one układane przez zespól dwuosobowy, wyposażony w minidżwig.

Elementy w systemie Hebel to: bloczki płaskie, wyprofilowane bloczki z piórem i wpustem, wielkoformatowe bloki Jumbo, nadproża, stropy i dachy.

Szalunki tracone z betonu komórkowego pojawiły się już w latach pięćdziesiątych XX w. Stosowano wtedy płyty piano- lub gazobetonowe, które jednocześnie pełniły funkcję podłoża pod tynk (lub miały gotową fakturę zewnętrzną).

W austriackim systemie Mono (rys. 6.18) płyty izolacyjno-szalunkowe były mocowane do pionowych krawędziaków za pomocą strzemion z drutu ocynkowanego.