P4280300

334 Bud) nki halowe i obiekty o specjalnym przeznaczeniu

Konstrukcje drewniane klejone warstwowo stosowano w budownictwie inwentarskim głównie w wyniku adaptacji rozwiązań systemu budownictwa przemysłowego DK-2. co polegało m.in. na dodatkowym wprowadzeniu lekkiego izolacyjnego stropu podwieszonego w stropodachu wentylowanym.

7.3. Hale o konstrukcji z drewna klejonego

7.3.1. Drewno klejone - właściwości techniczne i wymagania

Elementy konstrukcyjne z drewna klejonego warstwowo mogą być stosowane wyłącznie na podstawie projektu technicznego opracowanego z uwzględnieniem obowiązujących norm i przepisów budowlanych. Wymiarowanie elementów powinno być zgodne z PN-81/B-03150 obowiązującą w całości do 31 sierpnia 2001 r. (alternatywnie z PN-B-03150:2000).

Drewno klejone warstwowo powinno spełniać wymagania PN-EN 386:1999. Wilgotność drewna stosowanego na elementy klejone warstwowo powinna być zgodna z wymaganiami technologii klejenia i nic przekraczać 15%. Klasy drewna klejonego warstwowo podano w PN-EN 1194:2000. Wartości charakterystyczne wytrzymałości i sprężystości należy wyznaczać na podstawie badań przeprowadzanych wg PN-EN 408:1998 i PN-EN 1193:1999 lub obliczać na podstawie właściwości materiału warstw i połączeń zgodnie z PN-EN 1194:2000. Wybrane wartości dla drewna klejonego warstwowo klas stosowanych w kraju przedstawiono w załączniku Z-2.3.3-1 do PN-B-03150:2000.

Wartości charakterystyczne wytrzymałości drewna klejonego należy odnosić do: elementów zginanych wysokości 600 mm, elementów rozciąganych wzdłuż włókien szerokości 600 mm, elementów rozciąganych prostopadle do włókien o objętości 0,01 m³, elementów równomiernie naprężonych (w przypadku ścinania) o objętości 0,0005 m³. W obliczeniach statycznych można stosować wartości podane w załączniku Z-2.3.3 do PN-B-03150:2000.

W zginanych lub rozciąganych elementach z drewna klejonego warstwowo o wysokości przekroju lub szerokości mniejszej od 600 mm wartości charakterystyczne dla f_m<k oraz /_ł>0,fe można zwiększyć, mnożąc przez współczynnik (•/, -mniejszą wartość otrzymaną ze wzoru

gdzie li - wysokość przekroju przy zginaniu, w mm.

Do klejenia drewnianych konstrukcji nośnych używa się różnych rodzajów klejów na bazie fcnolo-aminoplastów wg PN-EN 301:1994, klejów rezorcynowych

i melaminowych. Drewno konstrukcyjne przeznaczone na konstrukcje klejone warstwowo powinno być sortowane wytrzymałościowo zgodnie z zaleceniami PN-B-03150:2000. Warstwy na długości elementów klejonych należy fafczyć na złącz.a klinowe (długość klinów od 10 do 30mm). Odległości osiowe między połączeniami klinowymi sąsiadujących warstw powinny być nie mniejsze niż 300mm. Warunki klejenia powinny zapewnić uzyskanie wytrzymałości złączy klinowych zgodnie z wymaganiami normy. Wytrzymałość międzywarstwowych spoin klejowych na ścinanie powinna odpowiadać wymaganiom PN-EN 386:1999 i być nic mniejsza niż 7.0 MPa w stanic suchym i 4,0MPa w stanie wilgotnym (po 24 godzinach moczenia w wodzie). Rozwarstwienie spoin klejowych powinno odpowiadać zaleceniom PN-EN 386:1999.

Współczesne technologie klejenia umożliwiają uzyskanie szerokiego asortymentu wyrobów (fol. 1).

7.3.2, Przykłady realizacji budynków halowych z drewna klejonego warstwowo

W Austrii w miejscowości Ebensee zbudowano magazyn soli przekryty lukami trójptzegubowymi /. drewna klejonego warstwowo [207j. Rozpiętość magazynu 62,6 m. a długość 120,3 m. Luki rozstawione są co 6.0 m, a ich wysokość wynosi 25.8 m (rys. 7.3). Widok magazynu od strony wewnętrznej przedstawiono na

ii:

Rys. 7J. Mtguyi soli w miejscowości Ebensee w Austrii, o kontrakcji lukowej, irdjpr/c-gubowej wg |207|

W mieście Pćpinićre we Francji wybudowano halę sportową o wielofunkcyjnym przeznaczeniu, którą przekryto klejonymi lukami drewnianymi rozpiętości 128m [165). Przekrycie o powierzchni 8500ni² i wysokości I4m ma kształt siodłowy (zbliżony do trapezowego) z krzywoliniowymi krawędziami bocznymi o wymiarach 128 x 48,3 m. Z jednej strony konstrukcja ta stanowi przekrycie trybun odkrytego stadionu piłki nożnej. Główny ustrój nośny przekrycia stadionu stanowi 15 luków dwuprzegubowych różnych rozpiętości: trzy luki od strony trybun mają rozpiętość 128 m, a łuk po stronie przeciwległej do trybun 108.5 m. Rozpiętość pozostałych łuków zmniejsza się w środku przekrycia. Ciężar toku największej rozpiętości wynosi 400 kN. Osobliwość tej konstrukcji polega na tym, że wysokość luków jest mniejsza od 1/10 ich rozpiętości i wynosi w skraj-