PIC00645

błotne przy łączeniu materiałów kruchych o małej wytrzymałości i niedużym współczynniku tarcia.

Inne przykłady konstrukcyjnych rozwiązań połączeń klejonych przedstawiono na rys. 5.19.

5.53. Wytrzymałość połączeń klejonych obciążonych statycznie

W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono, że wytrzymałość połączenia klejonego zależy od czynników konstrukcyjnych i technologicznych. Do najważniejszych z nich należą: rodzaj i grubość łączonych elementów (rys. 5.20), własności kleju i klejonego materiału, czas i temperatura utwardzania, przygotowanie powierzchni materiału do klejenia, długość połączenia (rys. 5.21), temperatura pracy oraz środowisko, w którym złącze pracuje. O wytrzymałości skleiny decyduje także rodzaj i rozkład naprężeń. Naprężenia normalne występujące w ścinanej sklcinie

Ryj. 5.20. Zależność wytrzymałości na ścinanie Rys. 5.21. Zależność siły F, ścinającej sklcinę od R, klejonego połączenia zakładkowego od grubo- względnej długości l/g zakładki przy różnych ści łączonych blach    ' grubościach blach

Rys. 532. Zmiana wytrzymałości skleiny na ścinanie R_t przy jednoczesnym występowaniu naprężeń normalnych (rozciągających a_r łub ściskających o_t)

wywierają znaczny wpływ na jej wytrzymałość na ścinanie R, (rys. 5.22) (26], £28J, 130]. Stwierdzono, że zależność ta jest liniowa, przy czym naprężenia rozciągające a, zmniejszają wytrzymałość R,. natomiast naprężenia wstępne ściskające a. powiększają ją. Można przyjąć do celów praktycznych wartość naprężeń granicznych    ^r

ujemne).

W rozwiązaniach konstrukcyjnych połączeń elementów maszvn    ^

tego. by zaprojektowany kształt połączenia stwarzał warunkTSdw*^ obciążenia złącza klejonego. Przykładem takiego poławia “"T *“"2"^U,e*⁰ I tulejowc walcowe i stożkowe (por. rys. 5.18). We wszystkich w mniejszym lub większym stopniu, równoczesne obdbżcnie ściskającą P oraz momentem skręcającym spowoduje wzrost jego^uz^LtotoS ścinanie oraz zmniejszenie jej rozrzutu. Analiza teoretyczna rozktadTmm^ż^ stycznych na długości tworzącej stożka pochodzących od siły osiowej p mL połączenia czopowego o kącie p stożka (rys. 5.23) wykazała, że dla mniejszych kątów p naprężenia styczne t,',, są dużo większe od strony przyłożenia siły. czyii tam. gdzie średnica połączenia jest największa, aniżeli od strony przeciwnej. Ze wzrostem kątn p maleje udział naprężeń stycznych, a więc maleje średnia wartość naprężeń stycznych tJ,, oraz różnica pomiędzy naprężeniami maksymalnymi i minimalnymi. Jak widać z rys. 5.24. złącza czopowe stożkowe wykazują znaczną przewagę nad czopowymi walcowymi, gdyż dają mniejszą koncentrację naprężeń kleju na końcach | tulejki._- - i|j|