PICT5405

czv zadania w wyznaczonym czasie i z wykonanej pracy _n częściej jest niezadowolona.    ^aJ*

Rozwój intelektualny

W badaniu psychologicznym określono ogólny rozwój _Um_v słowy dziewczynki jako przeciętny. Przeprowadzono uzupd niającą serię testów diagnostycznych opartych na teorii J. Piageta. badających operacyjność jej myślenia w zakresie ustalania stałości ilości nieciągłych, w zakresie tworzenia konsekwentnych serii, w zakresie stałości tworzywa, objętości i długości.

Dziewczynka potrafi ustalić stałość ilości nieciągłych przy ob-serwowanych zmianach - w próbie z kółkami mówi z przekonaniem. że kółek dużych jest tyle samo co małych (poziom operacyjny). W zakresie szeregowania elementów w zbiorze jest na poziomie przejściowym - rozumiała instrukcję, starała się ułożyć patyczki w szereg, różnicowała je. ale zadanie wykonywała bardzo długo metodą prób i błędów. W zakresie stałości tworzywa dziewczynka jest na poziomie pr/edopera-cyjnym - z całą stanowczością mówi. że więcej jest tam, gdzie plastelina zajmuje więcej miejsca. Podobnie przy ustalaniu stałości długości - uparcie twierdzi, że drut prosty jest dłuższy. W próbie ustalania stałej objętości płynów także wykazuje myślenie na poziomie przedoperacyjnym - twierdzi, że więcej w^odyjest tam. gdzie jest wyższy słupek w'ody. W badaniu umiejętności klasyfikacji bardzo długo zastanawia się nad wyborem obrazków' i łączeniem ich w kategorie. Klasyfikuje na poziomie kolekcji, np. do kolekcji ubrań dołącza dziewczynkę. do kolekcji naczyń dodaje pomidora, do kolekcji pojazdów dołącza postacie ludzi. Najważniejsza dla niej jest jeszcze przynależność obiektów. Ale blisko jest już do poziomu operacyjnej klasyfikacji, która znajduje się już w strefie jej najbliższego rozwoju.

Wychowawczyni mówi. że dziewczynka ma problemy z roz wiązywaniem zadań dotyczących klasyfikacji zbiorów. Należałoby więc przyśpieszyć tempo rozwoju klasyfikacji przez do-

una

i>ór odpowiednich ćwiczeń i zabaw «_dv* • do kształtowania pojęć, nie tylko matSmtg^⁰^¹

,-JLl

pozwó) mowy

Dziewczynka zaczęła mówić prostym, ,_H_ .

w wieku 3 lat .Pierwsze wyrazy pojĄ 1

I roku życia. Obecnie mówi płynnie, ma dohr^i ^l.^,koflczcniu

lżony rozw,, mowy W swobodnych

_mi. a także dorosłymi na ogół chętnie om.wnda 1

orzeżyciach, chociaż często zmyśla i onowua* ^swoich

sSe. w, t

cjach bardzo niechętnie wypowiada się _na podany temat Właściwie sama me zgłasza się do odpowiedzi. Zapytana i* powiada pojedyncjymi wyrazami albo wzrusza iLionami i mówi. że nie wie. Podobnie jest z opisem obrazka- wypowia

da się pojedynczymi wyrazami, ma trudności z uogólnieniem tematu.

Funkcjonowanie dziecka w kontaktach interpersonalnych

Na podstawie obserwacji, rozmów z nauczycielką i mamą dziewczynki ustalono sposób jej funkcjonowania w różnych sytuacjach społecznych.

Kontakty z dorosłymi

Dziewczynka dość łatwo nawiązuje kontakty z dorosłymi, jest raczej śmiała, lubi opowiadać o swoich osobistych przeżyciach. chociaż bardzo ubarwia te opowieści, zmyśla i kłamie, potrafi bardzo źle wypowiadać się o swojej mamie i ojcu. jakby chciała za wszelką cenę skupić na sobie uwagę otoczenia. Mówi np.. że mama bardzo ją bije. że ma od tego straszne sińce, a po sprawdzeniu przez pielęgniarkę okazuje się. że to nieprawda. Przyznaje potem, że takie wydarzenie nie miało miejsca. Ale w tej sytuacji była w centrum zainteresowania nauczycielki, pielęgniarki i pani pedagog, wszyscy poświęcali jej swój czas. Jednak - z drugiej strony - matka nie radzi so-'»<• / dziewczynką, która potrafi jej uciec i często krzyczy do