Pisanie jest trudną i ciężką pracą, przystępując do niego trzeba mi ć świadomość, iż pierwsza napisana wersja jest zazwyczaj szkicowa 2a wicra liczne mankamenty i że trzeba ją będzie, niekiedy wielokrotnie udoskonalać. Opis wyników powinien być tak zrobiony, aby czytający g0’ łatwo mógł uchwycić cci. który przyświecał piszącemu.
Opisując badane zjawisko warto pamiętać, że wnioski, które - zdanie badacza - wypływają z zebranych materiałów, powinny być dobrze udo ku montowane. Nie wystarczy, że on uważa je za prawdziwe, muszą zostać uzasadnione stosownie dobranymi materiałami. Jeśli piszący wygja. sza jakieś własne opinie, musi wskazać na podstawę ich formułowania muszą zostać zilustrowane przykładami. Pomocne jest w takich przypadkach przytaczanie cytatów z wypowiedzi badanych. Jest to ważne, ponieważ, w ten sposób cytaty nie tylko mówią nam, co oni powiedzieli, ale także obrazują formę ich wypowiedzi, język, czyli stanowią wiedzę o samych badanych15. Jeśli w opisie z badań jest przytaczana jakaś sytuacja, zdarzenie, powinno ono być zinterpretowane, najlepiej na kilka sposobów, ponieważ wyciąganiu wniosków, formułowaniu hipotez16, powinno stale towarzyszyć pytanie, czy nic istnieje alternatywne wyjaśnienie wobec tego, które przedstawiane jest w pracy17.
Już na etapie opracowywania zebranych materiałów, a także w późniejszym ich opisywaniu, bardzo ważna jest umiejętność tworzenia syntez na bazie zebranych danych. Dzięki syntezie, z wielu kartek zapisanych w trakcie badania, wyłania się dopiero jakaś wiedza o zjawisku. Bez syntezy, dokonywany opis jest tylko zbiorem zdarzeń, obserwacji, opinii. Synteza pozwala na dostrzeżenie całokształtu problemu, zrozumienie różnych, niekiedy drobnych, zaobserwowanych lub przeżytych w trakcie zbierania materiałów, zdarzeń. Badacz wciąż powinien zastanawiać się „co mówią mi te zjawiska?”, „o czym świadczą te wypowiedzi?” i poszukiwać odpowiedzi na te pytania wciąż na nowo sięgając do zebranych przez siebie materiałów. Zalecana jest wielka ostrożność przy wyciąganiu wniosków, dlatego niezbędne jest szczegółowe ich uzasadnienie. Opisujący musi
15 R.C. Bogdan, K. Knop Biklen. Qualitative researclt..., op. cit.
16 Formułowanie hipotez dopiero po zebraniu i opracowaniu materiałów badawczych jest wyrazem ostrożności, z jaką badacze jakościowi formułują swoje opinie na temat poznanego zjawiska.
17 Pomocne być w tym może zastosowanie, zaproponowanej przez Dcnzina triancu-lacji teorii. N.K. Dcnzin, op. cii.
stale pan>'Vl‘,v'* - — prawa uogólni, na klasę przedmiotów, ma natomiast oh< niej i najrzetelniej jak to tylko możliwe
Uwagi
i końcowe
Strategie jakościowe mogą stanowić dodatl dań pedagogicznych. Nie zastępują strateg* «• ba-
ni* Są budowane w oparć,u o i„„ą meto^S yCh' * * uzupeł-o poznawaniu świata, /rodła tego sposobu mvo‘!' 7 sposób myślenia lozofii. jak i W samych naukach społecznych W , ' 2artwi><> w fi-
jciowych wśród pedagogów jest coraz większa s ° badaniach jako-traktowana jako dodatek do poważnych badań j| z !■ cz?st0 jeszcze stosowanie musi byó szczegółowo usprawiedliwień ,''VCh' klórogo dza ważna, przełamuje bowiem nieuzasadniony n,r , 10 jc<inak wie' zytywistycznej na wiedzę o badaniach empirfezJl710dologii Popatrzenia na badacza i samo badanie, nadaiac im k, i , ema opcjc
^manistycznamemdołogia-jaijąt^^^ - próbuje uprawomocni mne sposoby badania rzeczywisto^ ^ „ej, wychodząc z załozenta. tż w tym co jednostkowe, osobiste. odbJS ,0. co społeczne , ogólne, a to co społeczne jes, tylko jakaś jednostiow perspektywą. Dermstyftkuje przy tym to, co sbzętnie suwane jes, przez metodologię o proweniencji pozytywistycznej: falszywość przesłanki o obiektywności świata społecznego i badacza. Jakościowe strategie badawcze wyzbywają się podejrzliwości wobec subiektywności. Jednostkową subiektywność traktują bowiem jako odzwierciedlenie świata, jedyny możliwy dla człowieka sposób poznania go i rozumienia.
Literatura
Ablcwicz K.. Hermeneutyczno-fenomenologiczna perspektywa ba an u pe ig gice. Kraków 1994. .
Ablcwicz K.. Pedagog kultury jako badacz i uczestnik , . « 0 ,<$/.
nopolskiego Zjazdu Pedagogicznego, red. H.
•ski. Toruń 1996.