rosliny
6

Kora. Młodych i starszych pędów ciemnozielona.

Liście. Skrętolegle, duże (do 30 cm), sercowate, catobrzegie. Jesienią późno opadają, czasami przebarwiają się na żółto.

Kwiaty. Fajkowate, do 8 cm. Płatki z zewnątrz zielonożółte, wewnątrz czerwonobrązowe; w VI--VIII.

System korzeniowy.

Główne korzenie grube, mięsiste, słabo rozgałęzione.

Wymagania: najlepiej rośnie na glebach żyznych, dostatecznie wilgotnych - od słabo kwaśnych do obojętnych. Toleruje wapń w glebie. Najlepsze stanowisko półcieniste lub cieniste. Dojrzałe rośliny wystarczająco mrozoodporne. Przy dostatecznej wilgotności gleby dobrze znosi warunki miejskie. STREFA 5B

Walory dekoracyjne i zastosowanie: dobre pnącze do ogrodów, parków i w ograniczonym zakresie do zieleni miejskiej. Duże dekoracyjne liście. Kwiaty słabo widoczne. Dekoracyjne pędy zielone zimą. Dobre pnącze do obsadzania pergoli, trejaży i podpór na ścianach. Wspina się również po drzewach. Daje głęboki cień. W miejscach słonecznych i suchych liście mniejsze, nieefektowne, atakowane przez przędziorki. Cała roślina trująca!

RODZAJ: Berberis - berberys (kwaśnica)

(Rodzina: Berberidaceae - berberysowate)

I ic/y okoto 500 gatunków. Krzewy wytwarzające ciernie (zmodyfikowane liście dlugopędów). Rośliny jednopienne, kwiaty prawie wyłącznie żółte. Liście pojedyncze, zimozielone lub sezonowe, ułożone skrętolegle. Korzenie i drewno żółte. Rozmnażanie: najlepsza forma dla wszystkich gatunków to wysiew nasion w lll/IV po stratyfikacji (zdolność kiełkowania nasion - 2 lata). Z siewu można także rozmnażać B. thunbergii 'Atropurpurea' i B. vuigaris 'Atropurpurea', gdyż powtarzali) cechy w 95-98% (konieczna selekcja po wzejściu siewek). Należy jednak pamiętać, że różne gatunki berberysów łatwo krzyżują się ze sobą. Odmiany uprawne i niektóre gatunki rozmnaża się obecnie prawie wyłącznie przez sadzonkowanie.

Gatunek: Berberis thunbergii DC. - berberys Thunberga

Występowanie: Chiny, Japonia.

Wzrost. Krzew do 1,5-2,5 m wysokości i podobnej szerokości. Korona gęsta, boczne pędy przewisające.

Pędy. Czerwonobrązowe, kanciaste, ciernie głównie pojedyncze.

Liście. Odwrotniejajowate, łopatkowate, całobrzegie. Jesienią atrakcyjne - czerwone lub pomarańczowe.

Kwiaty. Żółtoczerwonawe, drobne w pęczkach po kilka; w V.

Owoce. Koralowoczerwone, eliptyczne, niewielkie; pozostają długo na krzewie. System korzeniowy. Szeroki, silnie i płytko rozgałęziony; dużo drobnych korzeni.