Kwiaty rumianku zawierają olejek eteryczny o charakterystycznym zapachu, którego najsilniej działającymi związkami są bisabolol, chamazulen i spiroeter. Wyciągi z rumianku zawdzięczają im swoje działanie przeciwzapalne na błony śluzowe i skórę, przeciwalergiczne i regeneracyjne oraz lekko antybakteryjne. Flawonoidy i związki kumarynowe w rumianku przywracają właściwą perystaltykę jelit, działają rozkurczowo na ich mięśnie gładkie i wiatropędnie, a także słabo żółciopędnie. Rumianek ma działanie antyoksydacyjne, napotne, moczopędne, łagodnie uspokajające. Napar podany dzieciom może działać słabo przeczyszczaj ąco.
DZIAŁANIE NIEPOŻĄDANE:
+ Przetwory z rumianku stosowane zgodnie z zaleceniami nie wywierają szkodliwego działania.
+ Czasem rumianek może jednak wywoływać alergię.
4* Rumianek jest przyjacielem zwłaszcza dzieci, kobiet i seniorów - herbatkę z rumianku zaleca się wszystkim, którzy cierpią na bóle brzucha, w stanach skurczowych jelit i przy wzdęciach. Rumianek łagodzi stany zapalne przewodu pokarmowego, dolegliwości żołądkowe, chorobę wrzodową, zaburzenia trawienia, zgagę, a także zaburzenia miesiączkowania.
+ Napar z rumianku ułatwia wypróżnienie, nie działając przy tym gwałtownie przeczyszczająco, dlatego jest wskazany dla osób chorych na hemoroidy.
4* W stanach pobudzenia nerwowego, szczególnie przed snem, zaleca się herbatkę z rumianku - z pewnością wyciszy i uspokoi cały organizm.
4* W postaci inhalacji rumianek przynosi ulgę w przeziębieniu, w zapaleniu górnych dróg oddechowych, astmie oskrzelowej i katarze.
4* Wyciąg z rumianku jest sprawdzonym środkiem do leczenia zewnętrznego i w kosmetyce. Stosuje się go w formie kąpieli, nasiadówek, przemywań lub okładów na wszelkie zapalenia skóry oraz zapalenia błon śluzowych.
+ Warto też pamiętać o rumianku przy pielęgnacji urody. Ostudzona herbatka jako tonik podziała na cerę odświeżająco, rozja-śniająco i przeciwstarzeniowo. A stosowane regularnie przez kilka tygodni plukanki z rumianku nadadzą włosom zloty odcień i piękny połysk.
Rumianek pospolity, (rumianek lekarski), jest rośliną roczną,
światłolubną, silnie aromatyczną.
Ma łodygę rozgałęzioną, wysoką do 60 cm. Pęd główny i poboczne zakończone są koszyczkami z białożółtymi kwiatami, które kwitną od maja do października.
W celach leczniczych stosuje się koszyczki rumianku.
STARA RECEPTURA ODKRYTA NA NOWO
10 łyżek suszonych kwiatów rumianku wsypać do słoika, zalać 1/2 litra oleju z oliwek lub oleju lnianego, wstawić słoik do garnka z wodą, zagotować, a potem na małym ogniu ogrzewać około godziny. Następnie zestawić z ognia. Pozostawić słoik w kuchni przez kilka dni. Od czasu do czasu wstrząsnąć. Potem olej przecedzić. Przechowywać w chłodnym miejscu lub w lodówce.
Jeśli ktoś lubi samodzielnie zbierać latem zioła, może przygotować olej rumiankowy na bazie świeżych kwiatów: 3 garście kwiatów rumianku wsypać do słoika, wlać 2 szklanki oleju z oliwek lub oleju lnianego i postawić na 2-3 tygodnie na słońcu. Codziennie wstrząsać. Olej przechowywać w lodówce.
Szwajcarski ksiądz i zielarz Johann Kunzle (1857-1945) zalecał swoim pacjentom wcieranie oleju rumiankowego przy niedowładzie kończyn. Z dobrym skutkiem. Warto więc zastosować go przy nerwobólach, łamaniu w kościach, bólach mięśni i stawów, paraliżu kończyn, szczególnie po wylewach krwi do mózgu. Można go wcierać w kolana, bolący staw biodrowy lub kręgosłup, chore nogi. Chorym dzieciom można nacierać plecy lub bolący brzuszek.