Scan0015

5

Etapy chemioterapii ostrych białaczek

Ostra białaczka jest chorobą nowotworową szpiku kostnego i krwi. w której nowotworowemu namnażaniu ulegają kminki białe z linii:

•    limfocytamej —> białaczka limfoblastyczna

lub

•    granulocytamej —» białaczka szpikowa

1.    Indukcja remisji (radykalna redukcja liczby komórek białaczkowych) - pierwszym cyklem chemioterapii jaki pacjent otrzymuje jest chemioterapia indukującą, która ma za zadanie uzyskanie cofnięcia się choroby (indukcję remisji). W założeniu w tej fazie terapii ma dojść do zredukowania liczby komórek białaczkowych do ilości poddającej się kontroli przez układ immunologiczny, niewykrywalnej standardowymi metodami hematologicznymi. Mimo spełnienia warunków remisji całkowitej - tj. komórki białaczkowe są niewykrywalne standardowymi metodami -liczba pozostałych komórek białaczkowych może być nadal wystarczająca, aby wywołać szybki nawrót choroby. Dlatego też stosuje się leczenie konsolidujące:

2.    Konsolidacja remisji (chemioterapia konsolidująca lub leczenie poremisyjne), której zadaniem jest, ogólnie rzecz biorąc, wzmocnienie (konsolidacja) remisji uzyskanej w^? fazie indukcji. Dokładniej rzecz ujmując, celem leczenia konsolidującego jest usunięcie minimalnej choroby resztkowej (MRD), czyli usunięcie pozostałych komórek białaczkowych. MRD to obecność komórek białaczkowych w liczbie niewywołującej objawów klinicznych, nieujawmianej podstawkowymi badaniami, a wykrywanej za pomocą czułych metod diagnostycznych. Terapia konsolidująca polega na stosowaniu cytostatyków w dużych dawkach.

3.    Leczenie pokonsolidacyjne = leczenie podtrzymujące. Leczenie pokonsolidacyjne ma na celu utrwalenie stanu remisji i zapobieganie naw-rotowi choroby i polega na stosowaniu łagodnej chemioterapii (małe dawki cytostatyków).

Trzeba zaznaczyć, że w medycynie człowieka po zakończeniu leczenia indukującego i konsolidującego, część pacjentów kierowanych jest do przeszczepu szpiku, część zaś otrzymuje cykle terapii podtrzymującej = pokonsolidacyjnej.

Ze względu na wTażliwość komórek nowotworowych na chemioterapie można podzielić je na 3 grupy (podział odnosi sie do skuteczność chemioterapii w medycynie człowieka):

•    Grupa 1 — Nowotwory w których chemioterapia stosowana samodzielnie lub w^r skojarzeniu z innymi metodami (chirurgicznymi, radioterapią) często daje całkowite wyleczenie. Do tej grupy nowotworów należy rak sutka, rak jelita grubego, mięsak Kaposiego, drobnokomorkowy rak płuca, chłoniaki ziamicze (ziarnica złośliwa) i nieziarnicze, ostosarcoma, rak jajnika, ostra białaczka limfatyczna i nielimfatyczna, mięsak Ewinga, neuroblastoma (poniżej 2 r.ż.) i retinoblastoma.

•    Grupa 2 - Nowotwory w' których chemioterapia stosowana zwłaszcza we wczesnym okresie choroby poprawia jakość życia a czasem je wydłuża. Do tej grupy nowotworów należy rak odbytu, rak pęcherza moczowego, rak endometrium, rak prostaty, nowotwory nosogardła, głowy i szyi, rak przełyku, mięsaki tkanek miękkich, neuroblastoma (powyżej 2 r.ż.) i nowotwory złośliwe ośrodkowego układu nerwowego.

•    Grupa 3 - Nowotwory w których chemioterapia jest mało skuteczna. Do tej grupy nowotworów należy rak nerki, niedrobnokomórkowy rak płuca, czerniak i rak tarczycy.

T.M.