SCAN0044 4

Ryc. 3. Przykład ułożenia elektrod, które powoduje podłużny przepływ prądu w obrębie podudzia.

Ryc. 4. Przykład ułożenia elektrod, które powoduje poprzeczny przepływ prądu w obrębie stawu skokowego.

Według Konarskiej wyróżnia się następujące rodzaje dawek:

-    dawka słaba od 0,01 do 0,1 mA/cm2 (elektrody czynnej)

-    dawka średnia do 0,3 mA/cm2 (elektrody czynnej)

-    dawka mocna do 0,5 mA/cm (elektrodyczynnej)

-    dawka maksymalna do 1,0 mA/cm² (elektrody czynnej)

Obecnie niektórzy autorzy podają, że nie należy przekraczać natężenia prądu galwanicznego powyżej 0,2 mA/cm² (elektrody czynnej).

Prąd galwaniczny można stosować także u dzieci i niemowląt:

-    u niemowląt stosuje się dawkę 0,02 - 0,05 mA/cm² (elektrody czynnej)

-    u dzieci do 1 roku życia maksymalna dawka nie może przekraczać 3 mA

-    u dzieci do 3 roku życia maksymalna dawka nie może przekraczać 5 mA Dawkowanie subiektywne opiera się na odczuciach pacjenta. Terapeuta

wybierając tą metodę dawkowania prądu musi mieć pewność, że pacjent nie ma zaburzeń czucia. Podczas zabiegu chory powinien odczuwać w miejscu zabiegowym przyjemne mrowienie, nie pieczenie. Przyjęto zasadę, że w obrębie kończyn i tułowia nie przekracza się ogólnej dawki 12 mA, a w obrębie głowy i szyi 3-5 mA.

4. Czas trwania zabiegu.

W obrębie tułowia i kończyn czas zabiegu wynosi 15-20 minut, rzadko 30.

W obrębie głowy i szyi 5-15 minut.

Cykl leczenia obejmuje 10-20 zabiegów.

Zabiegi wykonywane są zazwyczaj codziennie, rzadko co drugi dzień.

Wybierając sposób ułożenia elektrod, należy pamiętać o tym, że prąd zawsze wybiera drogę najkrótszą i o najmniejszym oporze. Dobre przewodnictwo wykazują: krew, limfa, płyn mózgowo-rdzeniowy, mocz, mięśnie, tkanka łączna. Słabo przewodzą: tkanka tłuszczowa, nerwy, ścięgna, torebka stawowa, kości. Włosy, paznokcie i warstwa rogowa skóry nie przewodzą w ogóle prądu.

3. Dawkowanie prądu galwanicznego.

Dawkowanie obiektywne — opiera się na obliczaniu gęstości prądu na elektrodzie czynnej. Aby obliczyć gęstość prądu należy podzielić wartość natężenia prądu przez wielkość powierzchni elektrody czynnej.