Ryc. 3. Przykład ułożenia elektrod, które powoduje podłużny przepływ prądu w obrębie podudzia.
Ryc. 4. Przykład ułożenia elektrod, które powoduje poprzeczny przepływ prądu w obrębie stawu skokowego.
Wybierając sposób ułożenia elektrod, należy pamiętać o tym, że prąd zawsze wybiera drogę najkrótszą i o najmniejszym oporze. Dobre przewodnictwo wykazują: krew, limfa, płyn mózgowo-rdzeniowy, mocz, mięśnie, tkanka łączna. Słabo przewodzą: tkanka tłuszczowa, nerwy, ścięgna, torebka stawowa, kości. Włosy, paznokcie i warstwa rogowa skóry nie przewodzą w ogóle prądu.
Dawkowanie obiektywne - opiera się na obliczaniu gęstości prądu na elektrodzie czynnej. Aby obliczyć gęstość prądu należy podzielić wartość natężenia prądu przez wielkość powierzchni elektrody czynnej.
Według Konarskiej wyróżnia się następujące rodzaje dawek:
- dawka słaba od 0,01 do 0,1 mA/cm2 (elektrody czynnej)
- dawka średnia do 0,3 mA/cm2 (elektrody czynnej)
- dawka mocna do 0,5 mA/cm2 (elektrody czynnej)
- dawka maksymalna do 1,0 mA/cm2 (elektrody czynnej)
Obecnie niektórzy autorzy podają, że nie należy przekraczać natężenia prądu galwanicznego powyżej 0,2 mA/cm2 (elektrody czynnej).
Prąd galwaniczny można stosować także u dzieci i niemowląt:
- u niemowląt stosuje się dawkę 0,02 - 0,05 mA/cm2 (elektrody czynnej)
- u dzieci do 1 roku życia maksymalna dawka nie może przekraczać 3 mA
- u dzieci do 3 roku życia maksymalna dawka nie może przekraczać 5 mA Dawkowanie subiektywne - opiera się na odczuciach pacjenta. Terapeuta
wybierając tą metodę dawkowania prądu musi mieć pewność, że pacjent nie ma zaburzeń czucia. Podczas zabiegu chory powinien odczuwać w miejscu zabiegowym przyjemne mrowienie, nie pieczenie. Przyjęto zasadę, że w obrębie kończyn i tułowia nie przekracza się ogólnej dawki 12 mA, a w obrębie głowy i szyi 3-5 mA.
W obrębie tułowia i kończyn czas zabiegu wynosi 15-20 minut, rzadko 30.
W obrębie głowy i szyi 5-15 minut.
Cykl leczenia obejmuje 10-20 zabiegów.
Zabiegi wykonywane sązazwyczaj codziennie, rzadko co drugi dzień.
29