Pojęcie wiązania metalicznego stosowane jest dla wyrażenia wiązania ■chemicznego, istniejącego pomiędzy atomami metalu w stanie stałym. Wiązanie to, poza jonowym i kowalencyjnym, jest często wymieniane jako trzeci typ wiązania chemicznego.
Musimy jednak uświadomić sobie fakt, że atom nie posiada innych zdol-i mości tworzenia wiązań niż za pomocą swoich elektronów i orbitali walencyjnych.
W metalach w postaci par istnieją dwuatomowe cząsteczki (np. Li2, Na2), z typowymi wiązaniami kowalencyjnymi. Każdy z atomów metali (np. Li, Na) przekazuje do tego wiązania jeden elektron i jeden orbital. Wiązanie tworzy więc jedna para elektronów wiążących.
W metalach w stanie stałym istnieje wiązanie metaliczne. Każdy atomj metalu w siatce otoczony jest większą liczbą takich samych atomów (za-
Rys. 38. Siatka metaliczna litu
zwyczaj 8—12); a więc jest to liczba większa niż liczba elektronów walencyjnych. Np. w siatce metalicznej litu (rys. 38) każdy atom jest otoczony przez osiem innych atomów tego samego pierwiastka, co oznacza, że na ■ jeden elektron walencyjny litu przypada osiem atomów sąsiednich.
Przy tym musimy sobie przypomnieć podstawowe cechy charakterystyczne metali:
— wszystkie metale w stanie stałymi przerodzą elektryczność (w przeciwieństwie do związków o wiązaniach jonowych lub kowalencyjnych);
— we wszystkich metalach liczba orbitali walencyjnych przewyższa liczbę
elektronów walencyjnach (np. atom litu posiada tylko jeden, elektron walencyjny, ale cztery orbitale walencyjne);
► wszystkie metale są pierwiastkami o niewielkiej energii jonizacji.
W wyniku nałożenia się orbitali walencyjnych tych atomów powstają, ♦•ule systemy poziomów energetycznych, tzw. pasma energetyczne. W pasmach tych, które rozciągają się na całą siatkę metalu, poruszają się elektrony, tworzące wiązania chemiczne.
3.7.1. WŁAŚCIWOŚCI ZWIĄZKÓW O WIĄZANIACH METALICZNYCH
W tabeli 26 wymienione są pierwiastki, pomiędzy atomami których,, w stanie stałym, istnieje zawsze wiązanie metaliczne (ponad 70% wszystkich pierwiastków to metale).
Właściwości metali w stanie stałym zależą od wiązania, dla którego, charakterystyczne są:
swobodnie poruszające się elektrony,
- liczba elektronów walencyjnych tworzących wiązanie.
T u b e 1 a 26
Li |
Bc |
Al | |||||||||||||||
Na |
Mg Ca Sr |
— | |||||||||||||||
K Rb” Cs Fr |
Sc |
Ti |
V Nb |
Cr |
Mn |
Fe Ru |
Co |
Ni |
Cu \a |
Zn |
Ga | ||||||
Y |
Zr |
Mo |
Tc |
Rh |
Pd |
Cd |
In |
Sn | |||||||||
Ba |
La |
Rf |
Ta |
W |
Re |
Os |
ir |
Pt |
Au |
Hg |
Tl |
Pb | |||||
Ra |
Ac |
Ce |
Pr |
Nd |
j Pm |
Sm |
! Eu |
Gd |
1 Tb 1 |
Dy |
Ho |
Er |
Tm |
Yb |
Lu |
lTh |
Pa |
U |
Np |
Pu |
Am |
Cm |
Bk |
Cf |
Es |
Fm |
Md |
No |
Lw |
Oczywiście właściwości metali zależą od ich siatki metalicznej.
Charakterystyczne dla metali są ich właściwości fizyczne i mechaniczne. Metale są doskonałymi przewodnikami ciepła i elektryczności. Przy podgrzewaniu zmniejsza się ich zdolność przewodzenia prądu, a. w wysokich' temperaturach tracą one swoje elektrony. Te metale, które mogą oddać dowiązania więcej swoich elektronów walencyjnych, są twardsze i dla rozbicia ich siatki dostarczyć należy więcej energii cieplnej.
105>