SCAN0555

• * V

z punktu widzenia pracowników:

ochronna,

dystrybucyjna,

partycypacyjna,

z punktu widzenia pracodawców: podejmowanie decyzji, kształtowanie pokoju społecznego,

kartelu (eliminowanie konkurencji, zwłaszcza płacowej, między różnymi firmami),

• z punktu widzenia rządów:

-    legitymizacji

-    kształtowania pokoju społecznego.

Nabiera znaczenia funkcja integracyjna negocjacji zbiorowych.

Pierwotnie głównym zadaniem NZ było rozwiązywanie sporów zbiorowych. Z czasem stały się one metodą unikania tych sporów przez wspólne regulowanie problemów pracy przez partnerów społecznych, a głównym ich produktem były układy zbiorowe pracy.

Współcześnie NZ stanowią proces:

podejmowania decyzji i kształtowania polityki rynku pracy,

-    kreowania prawa,

-    partycypacji pracowniczej,

* rozwiązywanie problemów.

PRAWO pracowników do negocjacji zbiorowych znajdują się w :

-    Europejskiej Karcie Społecznej z 1961 r.,

-    Europejskiej Karcie Podstawowych Praw Socjalnych Pracowników z 1989r., która została włączona jako art.4 do Traktatu z Maastricht z 199 Ir.

Przy wyborze sposobu (stylu) negocjacji trzeba uwzględnić kryteria: -DWA PODSTAWOWE kryteria oceny sukcesu negocjacji:

-    Obopólne korzystne rozwiązanie negocjowanych problemów,

-    Zachowanie wzajemnych poprawnych stosunków,

-DWA INNE kryteria, które mają niebagatelne znaczenie: trwałość porozumienia,

-    sprawność przebiegu procesu negocjacji.

Wybór stylu negocjacji jest wyborem strategicznym za względu na:

-    horyzont czasowy rozwiązań,

-    konieczność podjęcia decyzji co do sposobu negocjowania.

Kooperacyjny sposób negocjowania - oznacz gotowość każdej ze stron do zrozumienia interesów drugiej, jej argumentacji, punktu widzenia, uwarunkowań i ograniczeń, a w konsekwencji — wolę osiągnięcia kompromisu.

Negocjacje kooperacyjne mąją charakter integracyjny 110 muwuv r» jak i stosunków.

Konfrontacyjny styl negocjowania - polega na dążeniu do bezwzględnego osiągnięcia celów reprezentowanych przez strony. Strona jest zatem postrzegana raczej jako przeciwnik niż jako partner. Konfrontacja to walka, która ma przynieść jednej stronie zwycięstwo. Negocjacje konfrontacyjne mąją charakter dystrybutywny i prowadzą do podziału stron, zamiast do ich integracji Rozróżnia się;

•    negocjacje rzeczowe,

•    negocjacje pozycyjne,

•    negocjacje manipulacyjne.

Świadomy wybór i trwałe stosowanie stylu negocjacji który uwzględnia osiągnięcie długofalowych celów, w zasadzie są nazywane strategią postępowania.

ZASADY NEGOCJACJI RZECZOWYCH;

•    nie miesząj problemów ze sprawami osobowymi,

•    dyskutuj o problemach, które należy rozwiązać a nie o stanowiskach,

-    zawarcie obopólnie korzystnego porozumienia wymaga uprzedniego opracowania i analizy różnych wariantów rozwiązań problemu,

-    niezbędne jest też określenie reguł negocjacji i kryteriów, na których oparte będą warunki porozumienia. Dobór kryteriów musi być racjonalnie uzasadniony.

NEGOCJACJE POZYCYJNE;

•    prowadzą do konfliktów między zachowaniem wzajemnie poprawnych stosunków a realizacją interesów stron,

-    nie prowadzą do mądrych rozwiązań, gdyż ich nawet nie poszukują,

•    są nieefektywne.

STYLE NEGOCJACJI POZYCYJNYCH:

•    styl submijyjny ( miękki)* polega na dążeniu do poddawania się presji drogiej strony w imię podtrzymywania dobrych stosunków,

•    styl dominujący (twardy)- zasadza się na wywieraniu presji przez jedną zc stron w celu uzyskania przewagi i osiągnięcia jednostronnych korzyści,

•    styl unikania decyzji - jest w istocie celowym zachowaniem bierności w nadziei, że czas przyniesie rozwiązanie problemu.

NEGOCJACJE MANIPULACYJNE:

polegają na manipulowaniu problemami i ludźmi w celu zdobycia przewagi nad drugą stroną. Ze względu więc na cel, są one zbliżone do stylu dominującego. Negocjacje manipulacyjne są grą nie fair.