ScanImage66

1)W metodzie przybliżonej zakłada się, że pionowe naciski kół suwnic wywołują obciążenie, które należy pomnożyć przez odpowiedni współczynnik dynamiczny </?. Obciążenie to jest przenoszone przez cały przekrój belki. Nie należy przez ten współczynnik przemnażać sił H_p i jako że to siły powstały w wyniku dynamicznego działania suwnicy.

Moment gnący od obciążeń poziomych i siłę poziomą od podłużnego hamowania mostu suwnicy, według założeń metody przybliżonej, jest przenoszony wyłącznie przez górną część belki podsuwnicowej. Część tę zakreskowano na rys. 15.21 przedstawiającym różne typy belek pełnościennych. Zakreskowaną część nazywamy przekrojem zastępczym. Do tego przekroju zawsze wliczamy cały pas górny oraz część środnika o wysokości równej 15-krotnęj jego grubości oraz ewentualnie szynę podsuwnicową (zgodnie z zasadami podanymi w 15.6.1). Naprężenia w poszczególnych przekrojach belki odniesiono do skrajnych włókien wyznacza się z wzorów: w pasie górnym belki:

(15.60)

w pasie dolnym belki:

^Mw^+Mx l* , R

O_j = -------<

W

xd

m.

(15.61)

gdzie: M_w — moment zginający od ciężaru własnego belki i zmiennego, wywołanego oddziaływaniem chodników. Może on również zawierać inne zewnętrzne wpływy, np.: ciężar dachu, ścian lub innych konstrukcji obciążających belkę, M_xl — moment zginający od oddziaływania pionowego kół jednej suwnicy, — współczynnik dynamiczny, W —

■*o

wskaźnik wytrzymałości całego przekroju odniesiony do górnej krawędzi przekroju. Może to być punkt A lub B na rys. 15.21 w zależności od tego, gdzie sumaryczne naprężenie będzie większe, W _d — wskaźnik wytrzymałości całego przekroju odniesiony do dolnej krawędzi przekroju belki, Af, — moment zginający od sił poziomych prostopadle skierowanych do belki, W_yg — wskaźnik wytrzymałości zastępczego przekroju pasa górnego belki względem osiy-y (rys. 15.21) odniesiony do badanego punktu przekroju. W przypadku podwieszenia wciągnika do pasa dolnego W_yg należy obliczać dla całkowitego przekroju belki symetrycznej lub niesymetrycznej. H_r — siła pozioma od hamowania mostu suwnicy, równolegle działająca do osi podłużnej toru, m_z — współczynnik zwichrzenia, F_g — przekrój zastępczy pasa górnego, do którego wlicza się pas górny, przyległą do niego część środnika (15 g_s) oraz obliczeniowy przekrój szyny (tylko w przypadku gdy zapewniona jest jej współpraca z przekrojem belki).

Przedstawiona metoda jest obecnie najbardziej rozpowszechniona, a słuszność jej założeń potwierdzają obserwacje eksploatowanych belek pod suwnicowych. Przestrzegać jednak należy, aby wartość naprężeń obliczona z pierwszego członu wzoru (15.60) nie

przekraczała — . Odrzucenie wpływu skręcania zostało skutecznie zrekompensowane tn <

z

drugim członem wzoru (15.60), wg którego wpływ poziomego zginania przenosi wyłącznie górną część belki.

Wpływ zmęczenia stali sprawdza się wzorami:

— w pasie górnym

^M‘w^+Mx* _

°_t—w—

g

w pasie dolnym

K*^Mx*

z’

°d = —w—

w których M’_w, Af' — momenty zginające od obciążeń charakterystycznych, R₇ — wytrzymałość zmęczeniowa

2) W dokładniejszym sposobie wymiarowania dodatkowo uwzględnia się wpływ skręcania i naprężenia — sprawdza się za pomocą wzoru:

^Hr^mw    _L^myg    ,

° •⁼ — ⁺ w-⁺TP^—. ⁺77 "i * ^U ST

xg    yg 1 co    z

M

x 1

5F*

JŹZZZZZZZZ* °S

•1-

9s-

<>d

(15.62)

g

Znaczenie dwóch pierwszych wyrazów jest takie samo, je we wzorze 15.60, natomiast trzeci wyraz uwzględnia wpływ zginania od sił poziomych H_p. Gdy założymy, że siły H_p powodują zginanie całej belki podsuwnicowej w płaszczyźnie poziomej i oznaczymy ten moment przez M_y, wtedy na pas górny przypadnie:

/