Segregator2 Strona 2

b)    Wrzucony do wody kawałek glinu opada na dno zlewki i nie wykazuje oznak żadnej reakcji. Barwa roztworu z dodatkiem fenoloftaleiny nie zmienia się.

c)    Glin reaguje z kwasem solnym, powodując wydzielanie się bezbarwnego, bezwonnego, lżejszego od powietrza i palnego gazu.

d)    Glin reaguje ze stężonym roztworem wodorotlenku sodu, powodując wydzielanie się bezbarwnego, bezwonnego, lżejszego od powietrza i palnego gazu. Ogrzanie roztworu znacznie przyspiesza tę reakcję.

Wnioski

1.    Glin jest metalem średnio aktywnym, nie zmienia wyglądu pod wpływem działania powietrza.

2.    Glin metaliczny nie reaguje z wodą w warunkach normalnych.

3.    Glin wypiera wodór z kwasów:

2A1 + 6HC1-» 2A1C13 + 3H₂T

2Al + 6H+_q-» 2A1³⁺ + 3ą>T

4.    Glin reaguje ze stężonym roztworem mocnej zasady, powodując wydzielenie wodoru:

2Al + 6NaOH + 6H₂0-> 2Na3[Al(OH)₆j + 3H₂T

2A1 + 60H“ + 6H₂0-> 2[A1(0H)₆1³- + 3ą>T

[Powstający związek jest związkiem kompleksowym, stąd obecność we wzorze nawiasów kwadratowych, oznaczających zasięg wewnętrznej sfery koordynacji.]

5.    Fakt reagowania glinu zarówno z kwasem, jak i z zasadą dowodzi, że glin jest pierwiastkiem amfoterycznym.

Doświadczenie 10. (str. 222)

Badanie odczynu wodnych roztworów soli glinu

Obserwacje

Wnioski

Przygotuj w probówkach wodne roztwory soli glinu (np. siarczan(VI), chlorek). Sprawdź za pomocą papierka uniwersalnego, jakie są ich odczyny Czy barwa papierka uległa zmianie?

Wodne roztwory takich związków, jak siarczan(VI) glinu czy chlorek glinu zabarwiają papierek uniwersalny na czerwono.

1. Wodne roztwory soli glinu i mocnych kwasów hydrolizują, o czym świadczy ich kwasowy odczyn:

A1₂(S0₄)₃ + 6H₂0-> 2Ał(OH)₃ + 3H₂S0₄

Al³⁺ + 6H₂0-> Al(OH)₃ + 3H+_q

91