• Formularz wymagań funkcjonalnych
Dobór takich metod pozwoli na stworzenie pełnej specyfikacji, co wynika z faktu, iż obie te metody uzupełniają się wzajemnie.
3.3.1.1. Diagramy przypadków użycia
Diagramy przypadków pozwalają w łatwy, klarownych sposób przedstawić aktorów (użytkowników aplikacji), funkcje aplikacji i powiązania między tymi funkcjami. Stanowią one bardzo ważny element specyfikacji wymagań, ponieważ pozwalają na lepsze zrozumienie i przyśpieszają pracę nad specyfikacją(oczywiście gdy są one zrozumiałe dla wszystkich uczestników projektu). Niezbędnym jest użycie jednej, jednolitej notacji, więc najczęściej wykorzystuje się do tego celu język UML(Unified Modeling Language).Jednakże choć diagramy niewątpliwie pełnią ważną funkcję ułatwiając pracę, to nie niosą ze sobą pełnej informacji na temat specyfikacji wymagań. Dlatego też stosuje się uzupełnienie o opisy w postaci scenariuszy czy formularzy.
3.3.1.2. Formularz wymagań funkcjonalnych
Formularz zbudowany jest w postaci tabeli ze z góry ustalonymi polami. Pola wypełniane są w języku naturalnym lub w języku naturalnym strukturalnym. Metoda ta pozwala na łatwe stwierdzenie kompletności opisu oraz jednoznaczną interpretację zawartych treści.