Pict0033 (6)

hu

ii' ...i, i Tu-2 pozwoliła na stworzenie iniiii: ' stosunkowo małym nakładem t. przeznaczeniu. Były to na

z, zasięgu — drogą zamiany iii"    wek skrzydeł i usterzenia

a Jiu TJitu kursu AK—1;

11111,;;:'!% .    — po zamontowaniu ha-

RMitiMHBifcznych;

im ...i- .w.. z\ — dzięki zainstalowaniu i' m *• ej aparatów fotograficznych

mw ~ mików paliwa; miii iiiiii ... •    — po zamontowaniu na

iRiiii.iiw : - "o drugiego kompletu sterownic.

mm..... rozpoznawczy Tu-2R

v ; r ^nia Tu-2 w wersji rozpoznawał mi,--a ał się jeszcze w 1942 roku ,u. . trwała produkcja Tu-2 w zakła-■ⁱ"'■■miii * ł xce się nowe środki rozpoznania mn'!!!!¹:    ciz wyposażenie aeronawigacyjne

mm w tw - uania ich w warunkach bojo-111111111% t wykorzystaniem OKB Tupolewa im złach 1942-1946, ale dopiero w ."iaiijzadach nr 23 pojawił się Tu-2R, bę-mi a :ir cukcji seryjnej. Samolot ten spełnili!, powietrznych, które nadały mu UniHii.

in r . 'imolotu rozpoznawczego front mniiK I ^iego wiosną 1942 roku zespół iiiiirw ; :tt> 'tąpił do prac nad taką wersją. Za-■ rzs bombowej będą zainstalowane

......umil    . ::r:-e AFA-3s i dodatkowy zbiornik

„ :,iiH ....... - i - 942 roku makieta rozpoznawcze-

'iimmii!;;.- stwierdzona.

limu! mir -r ~nał oddać do grudnia 1942 roku * :< w ej wersji, ale do tego czasu do il!¹¹ i Pułk Rozpoznawczy Dalekiego Za-p, mii! ». trzy samoloty. Były to egzempla-: seryjnymi 508, 601 i 603. Dwa pierw-|h«uiiiv u; : * m aparacie zainstalowanym nieru-

nr 603 posiadała natomiast dwa atowane na ruchomych podstawach, i „ni! u - lał się w⁷ prawo, a drugi w lewo, każ-I zteki temu fotografowano szerszy pas p mi ~ rrzelocie. W wypadku montażu dwóch maimw limu :;t -siłowano dodatkowego zbiornika.

B    ■ >amoloty z powodzeniem przeszły

Iffii •«;. r •* >kładzie 2 DRAP, które trwały od piiuiiiiiin -1 io 21 stycznia 1943 roku na Froncie

B -    -    : ialszych prac nad wersją rozpoznawali «    - Ti Tu-2 z numerem fabrycznym 406

m.....iim;;;:;    «. lejne modyfikacje. W komorze bom-

M):    . wano dodatkowy zbiornik paliwa

itr nr : .zęści) oraz dwa sprzężone aparaty fo-utnii; mu: - ^z\-3s/50. Ich obiektywy mogły wychy-ihi; ", ~n" i w lewo na 9° 30’. Maszyna ta prze-

. mim u e próby pod koniec 1943 roku.

\w- u    : d sierpnia do października 1943 roku

5 Gwardyjski Pułk Lotniczy Dalekiego r.....iiiiiiii x w charakterze samolotów rozpoznaw

ał i ii. rry>tano seryjne Tu-2 z silnikami M-82. ,.jl” polowych wyposażono je w fotoapara-’ . które zamontowano w tylnej części komory bombowej. W tym samym pułku gwardyjskim w maju 1944 roku przechodził próby wariant rozpoznawczy, opracowany w zakładach nr 166. Na seryjnej maszynie (numer fabryczny 304), napędzanej silnikami ASz-82FN, zainstalowano podwieszany dodatkowy zbiornik paliwa oraz aparat AFA-33/50. Dzięki umocowaniu AFA na ruchomej platformie można było wykonywać dwuwymiarowe zdjęcia powierzchni. Dodatkowy zbiornik z paliwem zwiększał zasięg do 2130 km.

Po zakończonych pozytywnym wynikiem próbach Tu-2R (numer 304) został zarekomendowany do produkcji seryjnej. Jednak — biorąc pod uwagę wyniki prób — dowództwo sił powietrznych opracowało wymagania na Tu-2R — wzór dla produkcji w 1945 roku. Zgodnie z wytycznymi WWS został opracowany przez OKB Tu wariant, który zmaterializował się w postaci seryjnego Tu-2 (nr fabryczny 1/36), przerobionego w zakładach nr 23. Samolot ten posiadał następujące wyposażenie:

•    aparat fotograficzny AFA-33s/5() w komorze bombowej, zamontowany na nieruchomej ramie. Tam też zainstalowano AFA-33s/l()() na wahadłowej uniwersalnej podstawie AKAFAY-156. Obiektyw AFA33/100 wystawał poza obrys kadłuba i dlatego był osłonięty łatwo zdejmowaną owiewką;

•    w kabinie radiotelegrafisty na nieruchomej podstawie OKB-156 umieszczono aparat do fotografii nocnej, NAFA-3s. Można nim było wykonywać zdjęcia pod kątem 0,5, 10, 15, 20 i 25 stopni. Aparat ten można było zastąpić innymi: AFA-1M lub NAFA-19;

•    w komorze bombowej umieszczono dodatkowy zbiornik na 650 litrów paliwa;

•    pokrywy osłon obiektywów były elektrycznie regulowane z kabiny nawigatora;

•    w kabinie pilota znalazł się amerykański radio-kompas SCR-26 firmy Bendix.

Próby rozpoznawczego Tu-2R numer 1/36 z dwoma silnikami ASz-82FN trwały cały 1946 rok. Oficjalne próby państwowe odbywały się od 26 grudnia 1946 do 9 kwietnia 1947 roku — egzamin ten został zdany pomyślnie. Potem równie oficjalnie — „Decyzją Rady Ministrów ZSRS numer 2941-957 z dnia 22.08.1947 samoloty Tu-2 w wariancie rozpoznawczym, zgodne z wzorcowym 1/36 zostały przyjęte na uzbrojenie. Samoloty Tu-2 w wersji rozpoznawczej otrzymują oznaczenie Tu-6...“

Tu-6 posiadał takie oto różnice w stosunku do seryjnego Tu-2:

•    wyposażenie fotograficzne opisane powyżej;

•    dodatkowy zbiornik paliwa na 650 1;

•    w nosie kadłuba zamontowano radiokompas SCR-269Ż;

•    zdemontowano przyrząd RSI-6 oraz automat stosowany podczas lotu nurkującego. W tylnej części kadłuba wmontowano natomiast cztery butle z tlenem.

Od dnia 2 marca do 13 kwietnia 1948 roku przeprowadzono próby kontrolne seryjnego Tu-6 z numerem fabrycznym 14/58. Napęd stanowiły silniki ASz-82FN ze śmigłami AW-5W-167A. Samolot miał następujące parametry: