Powierzchnia przyśrodkowa jest mniejsza od omawianej sylwety zęba i ograniczenie jej stanowią linie: wargowo-przyśrodkowajęzykowo-przyśrodkowa i linia szyjki. Powierzchnia ta jest wypukła w wymiarze podłużnym i poprzecznym. Największa wypukłość znajduje się nieco poniżej brzegu siecznego. Wypukłość poprzeczna jest mocniej zaznaczona od podłużnej. Powierzchnia przyśrodkowa przechodzi łagodną krzywizną w powierzchnię wargową i znacznie wyraźniejszą krzywizną w powierzchnię językową i dlatego trudno wytyczyć dokładnie jej pole.
Powierzchnia boczna jest ograniczona liniami: wargowo-boczną, językowo--boczną i linią szyjki. Sylweta tej strony jest lustrzanym odbiciem strony przyśrodkowej. W jej polu zawarte są inne, nieco większe części powierzchni wargowej i językowej. Powierzchnia boczna w porównaniu z przyśrodkową jest nieco mniejsza, zwłaszcza węższa, łagodniej przechodzi w stronę wargową i jest bardziej wypukła, szczególnie w miejscu stycznym. Miejsce to jest położone znacznie wyżej, tj. w '/3 długości tej powierzchni od brzegu siecznego. Linia szyjki stanowi mniej wypukły łuk i przebiega nieco wyżej niż jej część na powierzchni przyśrodkowej.
Sylweta zęba widziana od strony brzegu siecznego jest podobna do nieregularnego koła. Kontur tej powierzchni — okrąg — składa się z dwóch części: łukowatej linii wargowej, o największej krzywiźnie w części przyśrodkowej (zgodnie z cechą Muhlreitera), i linii językowej, w której zawarte są zarysy przyśrodkowe i boczne zęba. Linia konturu jest najbardziej wypukła w rzutach punktów stycznych i guzka zębowego. W sylwecie zęba widać powierzchnię wargową, w niewielkim stopniu powierzchnie styczne i językową, z widocznym na pierwszym planie brzegiem siecznym. Brzeg sieczny przebiega po średnicy zęba, dochodząc prawie do linii okręgu, i jest łagodnie wypukły w stronę wargową. Rysuje się go w obrazie dwoma liniami oznaczającymi rzut krawędzi siecznej i miejsca przejścia brzegu siecznego w powierzchnię językową.
Sylweta widoczna od strony brzegu siecznego daje najlepsze pojęcie o grubości zęba, a średnica tej figury (okręgu) zestawiona z długością korony — o stosunku wymiarów bryły (długość : szerokość : głębokość).
Wymiary modelu zęba siecznego górnego przyśrodkowego w skali 3:1 i 1:1
Szerokość korony Długość korony Głębokość korony Szerokość na szyjce Głębokość na szyjce Długość zęba
Ząb ten jest w ogólnych zarysachpodobny do zęba siecznego górnego przyśrodkowego, jednak ma znacznie mniejsze wymiary. Korona jego jest smuklejsza, co wynika z różnicy proporcji porównywanych zębów, ponieważ największemu zmniejszeniu uległa jego szerokość.
48