skanuj0006 (1064x1600)

Ryc. 57. Model zęba siecznego górnego bocznego prawego: a — powierzchnia wargowa, b — powierzchnia językowa, c — powierzchnia przyśrodkowa, d — powierzchnia boczna, e — widok od strony brzegu siecznego.

Ryc. 58. Zarysy zęba siecznego górnego bocznego prawego: a — rzut wargowy, b — rzut językowy, c — rzut przyśrodkowy, d — rzut boczny, e — rzut sieczny.

Powierzchnia boczna jest węższa i krótsza od strony przyśrodkowej. Powierzchnia ta charakteryzuje się mocnym uwypukleniem — zarówno w wymiarze podłużnym, jak i poprzecznym. Największy punkt tej wypukłości wypada w ²/₅ długości tej powierzchni od brzegu siecznego (jest to miejsce styczne). Szyjka ograniczająca tę powierzchnię jest mniej łukowata niż na stronie przeciwnej i przebiega wyżej. Obie powierzchnie styczne przechodzą łagodniej w powierzchnię wargową niż w zębie siecznym pierwszym.

Sylweta zęba siecznego bocznego, widziana od strony brzegu siecznego, przypomina sylwetę poprzedniego zęba. Widać tu wyraźnie bardziej wypukłą w wymiarze poprzecznym powierzchnię wargową, z zaznaczoną cechą Miihlreitera, jak również łagodniejsze jej przejście w powierzchnie styczne. Brzeg sieczny widziany z tej strony, w porównaniu z pierwszym górnym zębem, rysuje się nieco wypuk-lejszym lukiem.

50